Καλημέρα SayYesser και καλή εβδομάδα!!!
Σήμερα ήρθα να σου θυμίσω κάτι που το ξέρεις με την καρδιά σου, αλλά το ξεχνάς με το στόμα σου: όταν συγκρίνεις, δεν επικοινωνείς. Κατηγορείς.
Το ‘είναι όλες έτσι’, το ‘ο Κώστας δεν θα το έκανε αυτό’, το ‘η Ελένη με καταλάβαινε καλύτερα’ δεν είναι λέξεις. Είναι μαχαιριές μεταμφιεσμένες σε προτάσεις. Και δεν χρειάζονται ούτε φωνές ούτε ύβρεις για να πονέσεις κάποιον. Μερικές φορές, αρκεί μια σύγκριση.
Γιατί η σύγκριση δεν φέρνει λύση. Φέρνει άμυνα. Αντί να ανοιχτεί ο άλλος, κλείνεται. Αντί να μιλήσει, σιωπά. Αντί να σε πλησιάσει, απομακρύνεται — και με το δίκιο του.
Ξέρεις τι σημαίνει ουσιαστική επικοινωνία;
Να πεις “νιώθω μόνος”, όχι “εσύ δεν είσαι όπως οι άλλοι”.
Να πεις “με πληγώνει αυτό που έγινε”, όχι “ούτε η πρώην μου δεν το έκανε αυτό”.
Να μιλάς για σένα, όχι για τους άλλους.
Γιατί αλλιώς, δεν επικοινωνείς. Απλώς επιτίθεσαι φορώντας το κοστούμι της “ειλικρίνειας”.
Και η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται να συγκρίνεις για να ακουστείς.
Χρειάζεται να τολμήσεις να φανερωθείς.
Να πεις τι σε πονάει, τι σε χαλάει, τι σε φοβίζει.
Γιατί αυτό,είναι θαρραλέο. Το άλλο, είναι απλώς άδικο.
Tip of the Day: Την επόμενη φορά που θα θες να πεις “δεν είσαι όπως…”, σταμάτα. Και πες “εγώ νιώθω ότι…”. Θα δεις πόση διαφορά κάνει.
