Καλημέρα SayYesser!!!
Τόσο η τυφλή εμπιστοσύνη όσο και η απόλυτη καχυποψία έχουν το ίδιο αποτέλεσμα: μας διαλύουν. Η πρώτη σε αφήνει εκτεθειμένο, η δεύτερη σε απομονώνει. Κι αν το καλοσκεφτείς, και οι δύο γεννιούνται από το ίδιο πράγμα: τον φόβο. Φοβάσαι μήπως σε προδώσουν, φοβάσαι μήπως χάσεις, μήπως γελοιοποιηθείς, μήπως πέσεις από τα σύννεφα. Άλλος κλείνει τα μάτια κι ελπίζει για το καλύτερο, άλλος τα κρατάει διάπλατα ανοιχτά και περιμένει το χειρότερο. Και οι δύο πληγώνονται το ίδιο.
Δεν είναι εύκολο να εμπιστεύεσαι. Θέλει δύναμη. Θέλει κι εμπειρία. Θέλει να έχεις μάθει από τα λάθη σου, αλλά να μη σκληρύνεις τόσο που να μη σε διαπερνάει τίποτα. Γιατί ναι, μας έχουν ρίξει. Μας έχουν πληγώσει. Κάποιους τους κοροϊδέψανε, άλλους τους πρόδωσαν, σε άλλους τους γύρισαν την πλάτη όταν τους χρειάζονταν πιο πολύ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ζούμε με κατεβασμένα ρολά.
Δεν χρειάζεται να είσαι ή αφελής ή κυνικός. Μπορείς να είσαι αυτός που βλέπει καθαρά, αλλά εξακολουθεί να ελπίζει. Που αφήνει περιθώρια εμπιστοσύνης, αλλά δεν κάνει τα στραβά μάτια όταν δει τα red flags. Που δεν κουβαλάει καχυποψία σε κάθε του βήμα, αλλά ούτε και σκορπάει την ψυχή του δεξιά κι αριστερά.
Η εμπιστοσύνη δεν είναι δεδομένη. Κερδίζεται, και διατηρείται με πράξεις. Κι εσύ έχεις κάθε δικαίωμα να απαιτείς αυτές τις πράξεις — κι από τους άλλους, και από σένα.
Tip of the day: Πριν εμπιστευτείς, παρατήρησε. Και πριν απορρίψεις, άκου.
“Trust takes years to build, seconds to break, and forever to repair.”
