Καλημέρα SayYesser!!!
Να προσέχεις τι λες και σε ποιον. Γιατί τα μεγάλα αυτιά πάνε πακέτο με το μεγάλο στόμα — και όσο μεγαλύτερη η προσοχή που σου δίνουν, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να γίνεις το σημερινό θέμα σε κάποια «ιδιωτική» συνομιλία που κάνει echo παντού.
Κι εσύ, τι κάνεις; Ανοίγεσαι. Επειδή κάποιος σε κοίταξε στα μάτια λίγο παραπάνω. Σου έγνεψε καταφατικά. Έκανε μια παύση σαν να σε ένιωσε. Κι εσύ, κουρασμένος από το να κρατάς τα μέσα μέσα σου, λες «δικός μου είναι αυτός». Και αφήνεσαι.
Μόνο που δεν είναι δικός σου. Είναι απλώς καλός στο να σε κάνει να νομίζεις πως είναι.
Δεν το καταλαβαίνεις αμέσως. Το νιώθεις κάποιες μέρες μετά, όταν μια λεπτομέρεια που είχες πει εμφανίζεται παραποιημένη στο στόμα κάποιου άλλου. Κι αρχίζεις να κολλάς τα κομμάτια. Ποιος ήταν εκεί; Πού το είπα; Ποιος το πήρε και το έκανε σκουλαρίκι σε ξένο αφτί;
Είναι σκληρό, αλλά αληθινό: δεν είναι όλοι για να τους ανοίγεις την ψυχή σου. Ούτε καν για να τους ανοίγεις την πόρτα σου. Κάποιοι έρχονται με πρόθεση να ακούσουν, μόνο και μόνο για να κουβαλήσουν τις λέξεις σου κάπου αλλού. Να τις κάνουν φήμη, κουτσομπολιό, υλικό για να λάμψουν οι ίδιοι στη λάσπη των άλλων.
Γι’ αυτό, φίλε μου, να θυμάσαι:
Δεν είναι όλοι καλοί και σίγουρα δεν είναι όλοι αυτιά — κάποιοι είναι μεγάφωνα.
Και δεν αξίζει να γίνεις εσύ η αφορμή για τη βαρεμάρα τους επειδή υποκρίνονται πως σε “ακούν”, ενώ στην πραγματικότητα απλά σε επεξεργάζονται. Όχι με ενσυναίσθηση. Με agenda. Σκανάρουν λέξεις, υπογραμμίζουν ατάκες και αποθηκεύουν για μελλοντική χρήση.
Όχι, δεν είναι όλοι κακοπροαίρετοι. Αλλά δεν είναι κι όλοι ασφαλείς. Κι αυτό είναι καλό να το ξέρεις.
Δεν είναι θέμα καχυποψίας, είναι προσωπικό firewall. Δεν μοιράζεσαι τους κωδικούς σου δεξιά κι αριστερά — γιατί να μοιράζεσαι την ψυχή σου;
Tip of the day: Μίλα λιγότερο. Παρατήρησε περισσότερο. Θα μάθεις πολλά — και θα χάσεις πολύ λιγότερα. Γιατί αν κάτι ξέρω με σιγουριά είναι πως ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος στο δωμάτιο δεν είναι αυτός που μιλάει πολύ. Είναι αυτός που ακούει τα πάντα και δεν ξεχνά τίποτα.
