Έχει κάτι σχεδόν ποιητικό η εικόνα ενός ποδηλάτου που κυλάει σιωπηλά σ’ έναν ήσυχο δρόμο. Δεν είναι το μέσο. Είναι το μήνυμα. Είναι μια μικρή επανάσταση με πετάλια. Είναι ο τρόπος που λες «ναι» στη ζωή, χωρίς να φωνάζεις. Και κάπως έτσι, η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Ποδηλάτου δεν αφορά μόνο τα ποδήλατα. Αφορά την ελευθερία.
Το ποδήλατο είναι ο τρόπος να πας μπροστά χωρίς να ξεχνάς να δεις γύρω σου. Είναι η μόνη “μετακίνηση” που σε κρατάει 100% παρόν. Δεν μπορείς να χαζέψεις στο κινητό, δεν μπορείς να τσεκάρεις τα email σου. Μπορείς μόνο να είσαι εκεί. Εκεί, στο πετάλι, στον ήλιο, στον δρόμο.
Η ζωή έχει τη δική της ταχύτητα. Και συχνά, εμείς πάμε με 100. Το ποδήλατο δεν σου επιτρέπει να τρέξεις πιο γρήγορα απ’ όσο αντέχεις. Σε φρενάρει με τον πιο γλυκό τρόπο. Σε αναγκάζει να κοιτάξεις, να νιώσεις, να αναπνεύσεις. Είναι η υπενθύμιση πως δεν χρειάζεσαι πάντα γκάζι. Μερικές φορές, αρκεί ο ρυθμός σου.
Πόσες φορές έχουμε πει: «Δεν έχω χρόνο»; Για βόλτα, για άσκηση, για εμάς. Το ποδήλατο απαντά: «Πάμε μαζί». Στο σούπερ μάρκετ, στη δουλειά, στην παρέα. Όχι σαν υποχρέωση, αλλά σαν ευκαιρία. Να κλέψεις λίγο ήλιο. Να περάσεις μέσα από ένα πάρκο. Να δεις ένα παιδί να κάνει τις πρώτες του στροφές χωρίς βοηθητικές και να χαμογελάσεις. Γιατί, αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που χαμογέλασες έτσι απλά;
Αν η ζωή είναι κύκλος, τότε είναι γεμάτος από επιστροφές. Στα βασικά, στα αληθινά, στα δικά μας. Και το ποδήλατο είναι ένα από αυτά. Είναι η ανάμνηση των παιδικών μας χρόνων. Είναι η ανεμελιά των καλοκαιρινών μεσημεριών. Είναι οι βόλτες χωρίς προορισμό και τα γέλια που έσκαγαν στη στροφή. Είναι εκείνο το πρώτο «χωρίς χέρια» που μας έκανε να νιώσουμε ανίκητοι.
Και ξέρεις τι; Δεν έχει ηλικία. Δεν είναι για παιδιά ή για αθλητές. Είναι για σένα, που θέλεις να ξαναπιάσεις τον παλμό σου. Που έχεις ανάγκη να πάρεις μια ανάσα και να ακούσεις τις σκέψεις σου χωρίς θόρυβο. Είναι για σένα που δεν αντέχεις άλλο το μποτιλιάρισμα, το στρες, το βενζινάδικο. Είναι για σένα που ψάχνεις τρόπο να είσαι πιο ελαφρύς – στο σώμα και στο μυαλό.
Το ποδήλατο είναι η πιο ειλικρινής μετακίνηση. Αν δεν πατήσεις, δεν πας. Αν δεν ισορροπήσεις, πέφτεις. Αν δεν προσέχεις, κινδυνεύεις. Είναι σαν τη ζωή. Απαιτεί συμμετοχή. Δεν σε πηγαίνει μόνο του. Σε βάζει μέσα στο παιχνίδι. Και σου δίνει και την επιβράβευση: έναν δρόμο ανοιχτό, έναν άνεμο στο πρόσωπο, μια μικρή νίκη.
Και ας είμαστε ειλικρινείς: είναι και στυλ. Είναι αέρας. Είναι αίσθηση. Είναι κομψότητα χωρίς επίδειξη. Όταν βλέπεις κάποιον να περνάει με το ποδήλατο, δεν ζηλεύεις μόνο τη βόλτα του. Ζηλεύεις τον τρόπο του. Το coolness του. Το χαμόγελό του.
Το ποδήλατο είναι μια απόφαση. Να ζήσεις λίγο αλλιώς. Να δεις την πόλη αλλιώς. Να νιώσεις τον εαυτό σου αλλιώς. Κάθε γύρισμα του πεταλιού είναι ένα βήμα προς το «λίγο καλύτερα». Λίγο πιο υγιεινά. Λίγο πιο ανθρώπινα. Λίγο πιο κοντά στη γειτονιά, στον εαυτό σου, στον κόσμο γύρω σου.
Οπότε, αν η ζωή είναι κύκλος – όπως λένε – εγώ λέω να την κάνω με ποδήλατο. Να την πάω με το δικό μου ρυθμό. Να αλλάζω ταχύτητα όταν νιώθω έτοιμος. Να σταματώ όπου θέλω. Να μην φοβάμαι τις ανηφόρες. Και να θυμάμαι ότι η ισορροπία δεν είναι θέμα ταχύτητας. Είναι θέμα πίστης. Πίστης ότι, όσο συνεχίζεις, δεν θα πέσεις.
Παγκόσμια Ημέρα Ποδηλάτου σήμερα. Και μια τέλεια ευκαιρία να ανεβούμε ξανά στο πιο τίμιο μέσο που μας πήγε ποτέ μπροστά. Χωρίς θόρυβο. Χωρίς καύσιμο. Μόνο με καρδιά.
Ξεκίνα με μια μικρή βόλτα στη γειτονιά. Όχι για να γυμναστείς. Απλώς για να θυμηθείς.
Πάμε;
