Καλημέρα SayYesser και καλή εβδομάδα!!!
Δε γυρίζουν όσοι αγαπούν. Όχι γιατί δεν θέλουν. Αλλά γιατί δεν έφυγαν ποτέ στ’ αλήθεια.
Το σώμα μπορεί να φεύγει, να ταξιδεύει, να κάνει ότι προχωράει. Αλλά η ψυχή; Η ψυχή μένει πίσω, καρφωμένη στο «εκεί» που ένιωσε κάτι μεγαλύτερο απ’ τη λογική της. Σ’ ένα σπίτι με φως αναμμένο, σ’ ένα βλέμμα που την ήξερε απ’ έξω κι ανακατωτά, σ’ ένα άγγιγμα που δεν ξεχνιέται ούτε σε δέκα ζωές.
Όσοι αγαπούν στ’ αλήθεια, δεν αποχωρούν. Μπορεί να κρύβονται. Να σωπαίνουν. Να χτίζουν γύρω τους ολόκληρες πόλεις για να μην φανούν οι ρωγμές. Αλλά δεν φεύγουν. Δεν ξεριζώνονται. Κουβαλούν την αγάπη σαν σημάδι. Ή σαν άγκυρα. Ή σαν μυστικό που το λες μόνο στον ύπνο σου.
Γι’ αυτό μην περιμένεις να «γυρίσει» κάποιος που αγάπησε αληθινά. Είναι ήδη εδώ. Στις σιωπές σου. Στα τραγούδια που δεν μπορείς να ακούσεις χωρίς να πονέσεις. Στη «συγγνώμη» που δεν ειπώθηκε ποτέ. Στην πίστη ότι κάτι δεν τελείωσε, απλώς άλλαξε μορφή.
Γιατί τελικά, οι άνθρωποι που αγάπησαν δεν φεύγουν για να γυρίσουν. Μένουν. Και όσο κι αν αλλάζουν τα πρόσωπα, οι πόλεις, οι ώρες, αυτοί –κάπως μαγικά– είναι πάντα εδώ.
Κι αν νομίζεις ότι έφυγες… κάνε ένα βήμα πίσω και δες καλά: η καρδιά σου σε ποιον ανήκει ακόμα;
Tip of the Day: Μην ψάχνεις ποιος γυρίζει. Κοίτα ποιος δεν έφυγε ποτέ.
Δε γυρίζουν όσοι αγαπούν. Κυρίως γιατί τους είναι αδύνατο να φύγουν.
