Καλημέρα SayYesser!!!
Ξέρεις τι σκέφτηκα σήμερα το πρωί πίνοντας τον καφέ μου; Πόσες φορές έχουμε γίνει αυστηροί, σκληροί, ανελέητοι με τον εαυτό μας… Επειδή δεν τα καταφέραμε «με τη μία». Επειδή ξεκινήσαμε και ξαναξεκινήσαμε και ξαναπέσαμε και ξανασηκωθήκαμε. Επειδή νιώσαμε κουρασμένοι, απογοητευμένοι ή ανεπαρκείς.
Και μετά λέμε «μα καλά, πάλι απ’ την αρχή;», λες και το να ξεκινάς απ’ την αρχή είναι αποτυχία.
Λες και το να μην εγκαταλείπεις δεν είναι νίκη από μόνο του.
Οπότε ξέρεις τι αποφάσισα;
Αντί να είμαι σκληρή με τον εαυτό μου επειδή ξεκινούσα ξανά και ξανά, αποφάσισα να με χειροκροτήσω γιατί δεν τα παράτησα ποτέ.
Γιατί κάθε φορά που έπεσα, έστω και “κουτσαίνοντας”, σηκώθηκα. Γιατί κάθε αρχή – όσο μικρή κι αν είναι – είναι θάρρος. Και το θάρρος δεν είναι δεδομένο, είναι επιλογή.
Δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε πάντα μπροστά με φόρα. Μερικές φορές αρκεί να μην κάνουμε πίσω.
Κι άλλες φορές, η πρόοδος δεν είναι καν βήμα – είναι απλώς να στέκεσαι όρθιος όταν όλα μέσα σου σου λένε να πέσεις.
Οπότε ναι, σήμερα χειροκροτώ τον εαυτό μου. Για κάθε αρχή που δεν έγινε headline, για κάθε comeback που έγινε σιωπηλά, για κάθε φορά που δεν έφυγα όταν μπορούσα.
Γιατί ξέρεις τι λένε; Οι πιο γενναίοι άνθρωποι δεν είναι αυτοί που φτάνουν πρώτοι. Είναι εκείνοι που μένουν.
Tip of the day: Όταν νιώσεις πως ξεκινάς πάλι απ’ την αρχή, θυμήσου: δεν είσαι στο ίδιο σημείο – τώρα έχεις εμπειρία.
