Καλημέρα SayYesser και καλή μας εβδομάδα!!!
Λοιπόν… να ρωτήσω κάτι; Πότε μεγαλώνεις;
Όταν ψηλώνεις δέκα πόντους; Όταν αρχίζεις να κοιμάσαι χωρίς φωτάκι; Όταν μπαίνεις στο πρώτο meeting χωρίς να τρέμεις τα PowerPoint;
Ή μήπως μεγαλώνεις κάθε φορά που λες “όχι” εκεί που παλιά έλεγες “εντάξει”;
Κάθε φορά που δεν απαντάς στο μήνυμα — όχι από αδιαφορία, αλλά γιατί ξέρεις πια, ποια ερωτήματα δεν χρειάζονται απάντηση.
Μεγαλώνεις, λένε, όταν αλλάζεις τάξη. Όταν περνάς σε άλλη πίστα.
Εγώ λέω: μεγαλώνεις όταν αφήνεις κάτι που ήξερες καλά, για να μπεις σε κάτι που σε τρομάζει λίγο — αλλά σε τραβάει.
Μεγαλώνεις όταν κοιτάς τη φωτογραφία από τα γενέθλιά σου αλλά δεν σε νοιάζει πια το πόσα κεράκια είχε η τούρτα, αλλά ποιοι κάθονταν γύρω της.
Μεγαλώνεις όταν πατάς delete σε κάποιον — χωρίς θυμό, χωρίς θεατρικότητα. Απλώς γιατί δεν έχει άλλη θέση στην ιστορία σου.
Μεγαλώνεις όταν δεν νιώθεις την ανάγκη να εξηγήσεις τα πάντα.
Όταν επιλέγεις τη σιωπή όχι επειδή δεν έχεις τι να πεις, αλλά επειδή δεν έχεις σε ποιον να το πεις πια.
Κι έρχεται εκείνη η μέρα — η πιο ήσυχη απ’ όλες.
Δεν γίνεται κάτι φοβερό. Δεν έχεις αποκαλύψεις, δεν αλλάζει ο κόσμος.
Αλλά εσύ θυμάσαι να πάρεις ψωμί, και δεν ξεχνάς να πεις “σ’ αγαπώ” σε εκείνον που πρέπει.
Και κάπως έτσι… έχεις μεγαλώσει. Αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου.
Εγώ λέω ότι μεγαλώνεις όταν ο καφές σου έχει κρυώσει κι εσύ δεν παραπονιέσαι — γιατί είσαι τόσο απορροφημένος από την κουβέντα, που δεν σε νοιάζει πια η θερμοκρασία. Σε νοιάζει ποιος κάθεται απέναντι σου.
Ή πότε θα πας να τον ξαναδείς.
Ή τι θα μονολογήσεις στον εαυτό σου μόλις κλείσεις το τηλέφωνο.
Tip of the Day: Το “μεγαλώνω” δεν είναι αριθμός. Είναι στάση. Είναι επιλογή.
Και καμιά φορά, είναι απλώς μια μέρα που κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη και λες “είμαι καλύτερα απ’ όσο νομίζω”. Γιατί φήμες λένε πως δεν μεγαλώνεις όταν μαθαίνεις πολλά. Μεγαλώνεις όταν καταλαβαίνεις τα λίγα που έχουν σημασία.
