Κάποτε το «κανονικό» ήταν βαρετό. Ήταν εκείνο που όλοι απέφευγαν για να γίνουν κάτι άλλο: πιο εντυπωσιακοί, πιο διάσημοι, πιο διαφορετικοί. Όμως σήμερα, το κανονικό κάνει δυνατό comeback – όχι επειδή δεν μπορούμε το παραπάνω, αλλά επειδή το επιλέγουμε. Γιατί σε έναν κόσμο γεμάτο υπερβολή, η απλότητα είναι η νέα επανάσταση.
Σταθερός είναι ο νέος εντυπωσιακός
Πες μου ειλικρινά: ποιος είναι πιο cool;
Ο τύπος που τρέχει όλη μέρα να κυνηγήσει deadlines, trends και followers, ή εκείνος που έχει την ηρεμία να φτιάξει καφέ και να τον πιει στο μπαλκόνι, χωρίς να κοιτάζει το κινητό;
Η γυναίκα που φοράει ό,τι βλέπει στο TikTok ενώ δεν την κολακεύει ή εκείνη που φοράει τα ίδια, αγαπημένα της ρούχα, γιατί της αρέσουν και την κάνουν να νιώθει ωραία;
Η επιτυχία δεν είναι να παίζεις σε πέντε ταμπλό. Είναι να μπορείς να πατήσεις pause και να πεις: «Έχω επιλέξει πώς θέλω να ζω. Και μ’ αρέσει».
Κανονικός δεν σημαίνει “λίγος” – σημαίνει “γεμάτος”
Αν έχεις βρει την ισορροπία σου, δεν χρειάζεται να φωνάξεις για να ακουστείς. Δεν χρειάζεται να προβάλεις κάτι για να αξίζεις. Δεν χρειάζεται να γίνεις κάτι άλλο. Το έχεις ήδη.
Κανονικός σήμερα είναι αυτός που:
-
δουλεύει σε ένα επάγγελμα που του ταιριάζει, όχι γιατί είναι “in”
-
επιλέγει ποιους έχει γύρω του, όχι πόσους
-
μένει εκτός σχολίων, δράματος και υπερανάλυσης
-
αναπνέει, γελάει, ζει
Και ναι, όλα αυτά δεν είναι απλότητα — είναι δύναμη.
Η υπερπαραγωγή κούρασε
Ζήσαμε την εποχή του extra: extra projects, extra social life, extra στόχοι. Το αποτέλεσμα; Κούραση. Burnout. Άγχος. Αίσθηση ανεπάρκειας.
Τώρα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι επιστρέφουν στην καρδιά του πράγματος: θέλω να είμαι καλά.
Όχι τέλειος. Όχι viral. Όχι πρότυπο.
Καλά. Ήρεμα. Γήινα. Αληθινά.
Και μέσα σε αυτή την απλότητα, ανακαλύπτουν ξανά τη χαρά. Όχι τη μεγάλη. Τη μικρή. Αυτή που αντέχει.
Το πιο γενναίο “ναι” είναι το “όχι ευχαριστώ”
Όχι, δεν θα έρθω σε άλλο networking event.
Όχι, δεν θα πάρω ακόμα ένα παντελόνι που δεν χρειάζομαι.
Όχι, δεν θα αποδείξω τίποτα σε κανέναν.
Ναι, θα κοιμηθώ νωρίς.
Ναι, θα ξαναδιαβάσω εκείνο το παλιό βιβλίο.
Ναι, θα κάτσω σπίτι αυτό το Σάββατο.
Ναι, θα πάω βόλτα χωρίς ακουστικά. Να ακούσω τα βήματά μου.
Αυτό δεν είναι αποστασιοποίηση. Είναι ενσυνείδητη ζωή.
Πάμε πάλι απ’ την αρχή. Αλλά καλύτερα.
Ο κόσμος αλλάζει. Η ένταση πέφτει. Οι άνθρωποι ψάχνουν την ουσία. Και μέσα σε όλα αυτά, εσύ μπορείς να επιλέξεις:
-
Να μην βιάζεσαι να εντυπωσιάσεις.
-
Να μη βάζεις στόχους που δεν σου λένε τίποτα.
-
Να βρεις τι σε γεμίζει στ’ αλήθεια. Και να το κρατήσεις.
Γιατί όσο κι αν μας πούλησαν το “παραπάνω”, το “αρκετό” ήταν πάντα πιο πολύ.
Στην επόμενη συζήτηση για «πλάνα, επιτυχίες, επιτεύγματα», ρίξε κι εσύ το πιο δυνατό comeback:
«Εγώ είμαι καλά. Και αυτό μου φτάνει».
Κι εκεί, πίστεψέ με – όλα θα σωπάσουν.
