Καλημέρα SayYesser!!!
Ξέρεις πότε η ψυχή ανασαίνει; Όχι όταν όλα πάνε τέλεια. Ούτε όταν έχεις λύσει όλα σου τα υπαρξιακά. Η ψυχή ηρεμεί από τη στιγμή που δε μισείς κανέναν… και δεν αγαπάς όποιον να ’ναι.
Γιατί το μίσος είναι βάρος. Το κουβαλάς παντού – στις σχέσεις, στις αποφάσεις, στα βλέμματα. Και τελικά, περισσότερο σε φθείρει εσένα απ’ ό,τι εκείνον που μισείς. Είναι σαν να πίνεις δηλητήριο και να περιμένεις να πεθάνει ο άλλος.
Αλλά κι η αγάπη… Αχ, η αγάπη! Δεν είναι φιλανθρωπία. Δεν είναι υποχρέωση. Δεν είναι κάτι που δίνεις απλόχερα σε όποιον χαμογελάει ωραία ή σου γράφει δύο γλυκόλογα. Όταν αγαπάς όποιον να ’ναι, καταλήγεις να χάνεις τον εαυτό σου. Κι ύστερα αναρωτιέσαι γιατί κουράστηκες, γιατί άδειασες, γιατί στέρεψες.
Η ψυχή ανακουφίζεται όταν αφήνεις να φύγει ό,τι σε βαραίνει και διαλέγεις προσεκτικά ό,τι την αγγίζει. Όταν δεν κουβαλάς εκδίκηση. Όταν δε μοιράζεις καρδιά μόνο και μόνο για να μη μείνεις μόνος.
Και τότε… κάτι μαγικό συμβαίνει: αποκτάς χώρο. Χώρο μέσα σου. Χώρο για να ανθίσεις, να ξεκουραστείς, να ανασάνεις χωρίς να σε σφίγγουν τύψεις, ανάγκες, ή λάθος “δεσίματα”.
Tip of the Day: Αν θες να νιώσεις πιο ελαφρύς, κάνε ένα ξεκαθάρισμα: Ποιους κρατάς γιατί τους αγαπάς πραγματικά και ποιους γιατί φοβάσαι να φύγεις;
Αφού την ξέρεις την αλήθεια, όταν η καρδιά δεν αγαπά όποιον να ’ναι και το μυαλό δε μισεί κανέναν, η ψυχή βρίσκει γαλήνη… Άντε και καλή μας μέρα!
