Καλημέρα SayYesser!!!
Ξέρεις ποιο είναι το πιο βαρύ «συγγνώμη»; Όχι αυτό που δεν είπαμε στους άλλους. Αυτό που δεν τολμήσαμε να πούμε στον εαυτό μας. Γιατί κάπου ανάμεσα σε δουλειές, προθεσμίες, σχέσεις και προσδοκίες, γίναμε οι πιο αυστηροί δικαστές του εαυτού μας. Και ξέρεις κάτι; Οι άλλοι μπορεί να μας πλήγωσαν, να μας πρόδωσαν, να μας ζύγισαν λάθος. Αλλά κανείς – ΚΑΝΕΙΣ – δεν στάθηκε τόσο σκληρός όσο εμείς απέναντι σε εμάς.
Μας είπαμε «δεν είσαι αρκετός», μας τιμωρήσαμε με ενοχές, μας φορτώσαμε με «πρέπει». Κι έτσι, κάθε μέρα, αντί να δίνουμε στον εαυτό μας μια αγκαλιά, του τραβάγαμε κι άλλο το σκοινί.
Ήρθε η ώρα να σπάσουμε τον κύκλο. Να πούμε: «Συγγνώμη που δεν σε φρόντισα, που σε κατέκρινα, που σε έκανα να νιώθεις λίγος. Συγγνώμη που δεν σε αγάπησα όπως άξιζες». Αυτό το «συγγνώμη» είναι η πιο γενναία συμφιλίωση. Γιατί από εκεί ξεκινά η ελευθερία.
Δεν σου λέω να μην έχεις απαιτήσεις. Σου λέω να είσαι και φίλος με τον εαυτό σου. Γιατί οι φίλοι δεν σε γονατίζουν· σε μαθαίνουν να στέκεσαι όρθιος.
Tip of the Day: Αν μιλούσες στον φίλο σου όπως μιλάς στον εαυτό σου, θα είχες μείνει μόνος. Ξαναδιάβασε το όσες φορές χρειαστεί…
