Καλημέρα SayYesser!!!
Πόσες φορές δεν έχουμε μπερδέψει την αγάπη με το «αν κάνω αυτό, θα πάρω εκείνο»; Σαν να ήταν κάποιο κουμπί που πατάς και περιμένεις αντάλλαγμα: φροντίδα, ασφάλεια, ένα «σ’ αγαπώ» στη σωστή στιγμή. Μας έμαθαν ότι η αγάπη είναι ένα δούναι και λαβείν. Μια συναλλαγή. Κι όμως, η αλήθεια είναι πολύ πιο απλή, αλλά και πολύ πιο δύσκολη να την αντέξεις: η αγάπη δεν είναι ανταμοιβή. Είναι τρόπος να υπάρξεις.
Αγαπάς γιατί έτσι ανασαίνεις. Γιατί αλλιώς στεγνώνεις. Γιατί χωρίς εκείνη, ό,τι κι αν έχεις, μοιάζει μισό. Δεν είναι πόντοι που μαζεύεις για να εξαργυρώσεις, δεν είναι επιβεβαίωση ούτε κάρμα που σου γυρίζει. Είναι η επιλογή σου να δώσεις, να σταθείς, να γεμίσεις φως εκεί που υπάρχει κενό.
Η παγίδα, βέβαια, είναι ότι περιμένουμε να μας γυρίσει πίσω με τον ίδιο τρόπο. Και όταν δεν γυρίζει, θυμώνουμε, πονάμε, απογοητευόμαστε. Ξεχνάμε πως η αγάπη, όταν είναι αληθινή, είναι ελεύθερη. Δεν έχει όρους, δεν μπαίνει σε συμβόλαια, δεν χτίζεται πάνω σε «αν» και «πρέπει». Είναι σαν το νερό: βρίσκει δρόμο να τρέξει, ακόμα κι αν το φράξεις.
Κι αν αναρωτιέσαι, «και τότε γιατί να αγαπάω αν δεν πάρω τίποτα πίσω;», η απάντηση είναι σχεδόν σκληρή: γιατί αυτός είσαι. Γιατί η αγάπη δεν είναι κάτι που κάνεις. Είναι κάτι που είσαι. Κι αν σε κάνει πιο τρυφερό, πιο δυνατό, πιο ζωντανό, τότε δεν χρειάζεται άλλο αντάλλαγμα. Το αν οι άλλοι το δουν ή το ανταποδώσουν, είναι δική τους ιστορία. Όχι δική σου.
Tip of the Day: Αν σήμερα περιμένεις από κάποιον να σε αγαπήσει «όπως πρέπει», γύρνα το ανάποδα: ρώτα τον εαυτό σου πώς μπορείς εσύ να αγαπήσεις λίγο περισσότερο. Χωρίς όρους. Χωρίς «αν». Χωρίς αναμονή ανταπόδοσης.
