Καλημέρα SayYesser και καλή εβδομάδα!!!
Έχω φτάσει στο σημείο να χαίρομαι όταν ακυρώνεται κάτι.
Ναι, ναι — αυτή είναι η φάση της ζωής που η λέξη “αναβολή” προκαλεί περισσότερη ευφορία απ’ ό,τι η λέξη “παγωτό”. Θυμάσαι παλιά, που ήθελες να βγαίνεις, να πας παντού, να μη χάσεις τίποτα; Ε, τώρα θες να μη χάσεις τον καναπέ σου.
Ας μην κρυβόμαστε: Ανυπομονώ να μην έρθω! Αυτή η στιγμή που έρχεται μήνυμα “τελικά να το αφήσουμε για άλλη μέρα;” και αντί να απογοητεύεσαι, σου ανεβαίνει η ντοπαμίνη στα ύψη. Λες “μα τι υπέροχος άνθρωπος, σ’ ευχαριστώ που νοιάζεσαι για την ψυχική μου υγεία!”. Και ξαφνικά, έχεις μπροστά σου ένα ολόκληρο βράδυ χωρίς υποχρέωση, χωρίς μακιγιάζ, χωρίς παντελόνι (ας μην κρυβόμαστε).
Είναι ο ενήλικος ενθουσιασμός: δεν χρειάζεσαι πλέον πυροτεχνήματα, χρειάζεσαι ακυρώσεις. Δεν ζητάς περιπέτειες, ζητάς ηρεμία. Δεν ψάχνεις τι να κάνεις — ψάχνεις πώς να μην κάνεις τίποτα. Και αυτό, φίλε μου, δεν είναι παραίτηση· είναι αναβάθμιση.
Γιατί έρχεται μια ηλικία που η αληθινή πολυτέλεια δεν είναι το ταξίδι, το δείπνο ή το event. Είναι το “τίποτα”. Το “δεν χρειάζεται να βγω”. Το “έμεινα σπίτι και σώθηκα”. Και τότε καταλαβαίνεις πως δεν γερνάς· ηρεμείς.
Tip of the Day: Αν χαίρεσαι όταν κάτι ακυρώνεται, ίσως δεν το ήθελες τόσο όσο νόμιζες. Μάθε να ξεχωρίζεις τι πραγματικά σου δίνει χαρά — και τι σου κλέβει ενέργεια. Το πρόβλημα έτσι και αλλιώς δεν είναι ότι σταμάτησες να θες κοινωνική ζωή απλώς έμαθες ότι μερικές φορές η ζωή χωράει και στο σαλόνι σου.
