Καλημέρα SayYesser!!!
Ξέρεις αυτή τη φάση που κάθεσαι στον καναπέ με τον καφέ, κοιτάς το ταβάνι και λες «ωραία, τώρα θα οργανωθώ»; Και κάπως, τρεις ώρες μετά, έχεις οργανώσει τα πάντα… εκτός από τη ζωή σου; Ναι, εκεί είμαι κι εγώ.
Το multitasking μου έχει φτάσει σε άλλο επίπεδο. Μπορώ να σκέφτομαι τα πάντα ταυτόχρονα — από το αν έβαλα πλυντήριο μέχρι το τι θα μπορούσα να έχω πετύχει στη ζωή αν είχα απλώς ξεκινήσει κάποιο από αυτά που σκέφτομαι. Έχω ένα ταλέντο να φτιάχνω λίστες μέσα στο μυαλό μου που ποτέ δεν γράφω, σχέδια που ποτέ δεν ξεκινώ και διαλόγους που ποτέ δεν θα συμβούν. Και κάπως έτσι, ενώ δεν έχω κάνει τίποτα… νιώθω εξαντλημένη.
Κάποτε νόμιζα ότι το multitasking ήταν σούπερ δύναμη. Τώρα ξέρω ότι είναι πιο πολύ σαν εκείνο το tab στον υπολογιστή που παίζει μουσική και δεν μπορείς να βρεις ποιο είναι για να το κλείσεις. Το μυαλό δεν σταματάει ποτέ — απλώς μαθαίνει να κάνει scroll σε ανύπαρκτες λίστες υποχρεώσεων.
Αλλά να σου πω κάτι; Δεν είναι πάντα κακό. Μερικές φορές, αυτή η “τεμπέλικη” ακινησία είναι απλώς το σώμα που κάνει reboot. Ο εγκέφαλος που χρειάζεται ένα διάλειμμα από το «πρέπει». Και μέσα σε εκείνη τη σιωπή — τη μισοάδεια κούπα και το βλέμμα στο τίποτα — γεννιούνται οι πιο αληθινές αποφάσεις. Όχι όταν οργανώνεις τη ζωή σου, αλλά όταν την αφήνεις λίγο να πάρει ανάσα.
Ίσως τελικά το multitasking να είναι απλώς ο σύγχρονος τρόπος να πεις: “Χρειάζομαι ένα λεπτό. Να σκεφτώ. Να μη σκεφτώ. Να υπάρξω λίγο χωρίς deadline.”
Tip of the Day: Αν νιώθεις ότι έχεις “κολλήσει”, μην πιεστείς να γίνεις παραγωγικός. Μερικές φορές η πιο δημιουργική πράξη είναι να επιτρέψεις στον εαυτό σου να μη κάνει τίποτα — χωρίς ενοχές.
