1000 ευχαριστώ!

Καλημέρα SayYesser!!!

Σήμερα δεν έφτιαξες απλώς καφέ. Έφτιαξες ιστορία.

Γιατί σήμερα… κλείνουμε τα 1000 τεύχη. Χίλια πρωινά. Χίλια “καλημέρα, SayYesser, Φτιάξε καφέ να στα πω”. Χίλιες φορές που άνοιξες το email σου – κουρασμένος, αγχωμένος, μισοξύπνιος – κι εγώ ήμουν εκεί. Με καφέ (όσο καφές γίνεται σε λέξεις), με γκρίνια, με ειλικρίνεια, με χιούμορ. Με ψυχή.

Και ξέρεις τι; Δεν ήταν ποτέ “απλώς μια στήλη”. Είναι παρέα. Είναι εξομολόγηση. Είναι “κοίτα, δεν είσαι μόνος σου μέσα στο χάος”. Είναι για να σου υπενθυμίζω πως δεν είναι όλα όμορφα — κι όμως όλα αξίζουν να ειπωθούν. Είναι για να σου δείχνω πως υπάρχει χώρος για όλα: για τα γέλια, για τα λάθη, για τα «δεν είμαι καλά σήμερα».

Και να μου απαντάς σιωπηλά: “συνέχισε… σε διαβάζω”.

Χίλια κείμενα. Πόσες λέξεις είναι αυτές; Δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι κάποιες έπεσαν βαριές σαν πέτρες. Κάποιες σε έκαναν να χαμογελάσεις. Κάποιες σε τσίμπησαν εκεί που πονάς. Και κάποιες – οι αγαπημένες μου – σε έκαναν να ταυτιστείς και μπήκαν στην καρδιά σου λίγο παραπάνω.

Συνεχίσαμε ακόμα κι όταν δεν είχαμε ύπνο, ή χρόνο, ή κουράγιο. Αλλά είχαμε κάτι καλύτερο: αναγνώστες που περίμεναν. Εσένα. Που έκανες το “Φτιάξε καφέ να στα πω” να γίνει συνήθεια. Μικρή ιεροτελεστία.

Και ναι — 1000 τεύχη μετά, αν με ρωτήσεις τι έμαθα, θα σου πω το πιο απλό: οι άνθρωποι δε χρειάζονται σπουδαίες απαντήσεις. Χρειάζονται να τους πεις “σε νιώθω”.

Tip of the Day: Κανένα tip δε θα σου δώσω σήμερα αλλά θα σε ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για όλα αυτά που μου έχεις δώσει εσύ! 1000 καλημέρες και χιλιάδες δικά σου μηνύματα κάθε φορά που σε άγγιζαν αυτά που διάβασες!

Και πες μου εσύ τώρα πώς να το διαχειριστώ… από το “με διαβάζει μόνο η κολλητή μου και η μάνα μου” φτάσαμε στο “χίλια τεύχη και 18.712 άνθρωποι στην ίδια πρόταση”. Κι όμως, κάπου ανάμεσα σε τσαλακωμένες λέξεις, χαμένες προθεσμίες και δεύτερους καφέδες, μεγαλώσαμε. Γίναμε παρέα.

Κι αν με ρωτήσεις σήμερα τι κρατάω πιο πολύ; Αυτό:
Χίλιες φορές να ξαναρχίσω από την αρχή, αρκεί να ξέρω πως κάπου, κάποιος, περιμένει να διαβάσει.

Ευχαριστώ που δεν έφυγες. Που με αντέχεις κάθε μέρα.
Ευχαριστώ που ανοίγεις αυτό το mail, ακόμα και όταν δεν έχεις αντοχές για τίποτα.
Ευχαριστώ που είσαι στην άλλη άκρη. Κάθε πρωί, χωρίς εξαίρεση.
Ευχαριστώ που συνεχίζεις να διαβάζεις – και όταν γελάς, και όταν πονάς.
Ευχαριστώ που με αφήνεις να χωράω στην καθημερινότητα σου. Κάθε πρωί.
Ευχαριστώ που έμεινες. Όχι μία φορά. Χίλιες.
Ευχαριστώ που είσαι εδώ – όχι μόνο όταν είναι εύκολο, αλλά και όταν δεν είναι.

Ας κάνουμε πρόποση λοιπόν και ας πιούμε μία γουλιά καφέ για τα 1000 που πέρασαν. Και — αν έχεις ακόμα χώρο στην καρδιά σου για λέξεις — για τα 1000 που έρχονται.