Καλημέρα SayYesser!!!
Ξέρεις κάτι; Αν πρέπει να αποδείξεις ότι αξίζεις, τότε δεν είσαι σε σχέση. Είσαι σε οντισιόν. Και όσο πιο πολύ το σκέφτομαι, τόσο πιο ξεκάθαρο μου γίνεται: δεν υπάρχει τίποτα πιο κουραστικό από το να προσπαθείς να πείσεις κάποιον ότι είσαι “αρκετός”.
Γιατί σε μια πραγματική σχέση — φιλική, ερωτική, επαγγελματική, ό,τι θέλεις — δεν χρειάζεται να δίνεις ραντεβού με το άγχος σου κάθε μέρα. Δεν χρειάζεται να μαζεύεις αποδείξεις αγάπης, ενδιαφέροντος ή αξίας. Όταν ο άλλος σε βλέπει, δεν χρειάζεται να του δείξεις ποιος είσαι. Το ξέρει ήδη. Και αν δεν το ξέρει, τότε δεν είναι ο ρόλος σου να τον “εκπαιδεύσεις” πάνω σου.
Η αλήθεια είναι πως κάποιες φορές μένουμε εκεί που δεν ανήκουμε, επειδή έχουμε πειστεί πως “αν προσπαθήσω λίγο ακόμα, θα αλλάξει”. Θα καταλάβει. Θα δει. Θα εκτιμήσει.
Μόνο που όσο προσπαθείς να αποδείξεις την αξία σου σε κάποιον, τόσο αρχίζεις να τη χάνεις από τα μάτια σου. Και ξαφνικά δεν θυμάσαι ποιος είσαι χωρίς την ανάγκη να σε εγκρίνουν.
Η οντισιόν είναι για ρόλους. Όχι για ανθρώπους.
Κι όμως, πόσες φορές δεν γινόμαστε εμείς ο ρόλος μας; Πιο ευχάριστοι, πιο “εύκολοι”, πιο ήσυχοι, πιο προσαρμοστικοί, απλώς και μόνο για να μη χαθεί η “δουλειά”;
Αλλά δεν είσαι ρόλος, είσαι άνθρωπος. Και οι άνθρωποι δεν πρέπει να αποδεικνύουν την αξία τους — την ενσαρκώνουν καθημερινά, απλά και ήσυχα, χωρίς θεατές.
Η αποδοχή δεν χρειάζεται performance. Χρειάζεται ειλικρίνεια. Κι η αληθινή αγάπη — σε κάθε μορφή της — δεν σου ζητά να κερδίσεις το δικαίωμα να την αξίζεις. Σου το δίνει απλόχερα, χωρίς σενάρια, χωρίς “πρέπει”, χωρίς βαθμολογίες.
Αν, λοιπόν, νιώθεις ότι πρέπει να παίζεις ρόλο για να αγαπηθείς, φύγε από τη σκηνή. Κλείσε το φως, βγάλε το κοστούμι και γύρνα στη δική σου αλήθεια. Γιατί ο μόνος ρόλος που αξίζει να κρατήσεις… είναι ο εαυτός σου.
Tip of the Day: Όταν σε κάνει να αμφιβάλλεις για την αξία σου, δεν είναι αγάπη — είναι έλεγχος. Και δεν χρειάζεται να περάσεις τη δοκιμαστική περίοδο για να είσαι αγαπητός. Γιατί, η αγάπη δεν είναι audition. Είναι αποδοχή.
