Καλημέρα SayYesser!!!
Η αλαζονεία… τι περίεργο πλάσμα. Δεν κάνει θόρυβο όταν έρχεται, δεν χτυπάει πόρτα, δεν σε ρωτάει αν την θες. Σου γλιστράει μέσα σαν ρεύμα από παράθυρο που νόμιζες ότι είχες κλείσει, και πριν το καταλάβεις… κάθεται. Σταυροπόδι. Με ύφος.
Και το χειρότερο; Δεν μοιάζει με ασθένεια. Μοιάζει με δύναμη.
Η αλαζονεία είναι από τις πιο ύπουλες «ασθένειες» της ανθρώπινης ψυχής. Γιατί το βασικό της σύμπτωμα δεν είναι ο πόνος, ούτε η αδυναμία — είναι η ψευδαίσθηση. Η ψευδαίσθηση ότι είσαι ανώτερος. Ότι ξέρεις καλύτερα. Ότι οι άλλοι είναι κάπου χαμηλότερα από σένα.
Και αυτή η εντύπωση… πονάει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Όχι εσένα — τους γύρω σου.
Η αλαζονεία δεν φωνάζει. Δεν χρειάζεται. Την ξεχωρίζεις στην υποτιμητική παύση πριν την απάντηση. Στο βλέμμα «απορώ που δεν το κατάλαβες μόνος σου». Στην απόσταση που παίρνει ένας άνθρωπος όταν έχει ήδη αποφασίσει ότι δεν έχει τίποτα να μάθει από σένα.
Η αλαζονεία κάνει το εξής τρομακτικό:
σε πείθει ότι δεν έχεις καμία ανάγκη.
Και το πιστεύεις.
Μόνο που η ζωή έχει έναν υπέροχο τρόπο να διαλύει τέτοιες βεβαιότητες.
Έρχεται μια στιγμή – πάντα έρχεται– που θα χρειαστείς κάποιον. Μια γνώμη. Ένα χέρι. Ένα στήριγμα. Κι εκεί η αλαζονεία εξαφανίζεται σαν να μην υπήρξε ποτέ, και μένεις με αυτό που έκρυβες πίσω από το ύφος: φόβο, αβεβαιότητα, μοναξιά.
Βλέπεις, ο αλαζόνας δεν είναι δυνατός.
Είναι ευάλωτος και το κρύβει.
Είναι ανασφαλής και το παίζει σίγουρος.
Είναι ανήσυχος και το μεταφράζει σε επιθετικότητα.
Και όσο πιστεύει ότι είναι καλύτερος από όλους, τόσο απομακρύνεται από όλους.
Η αλαζονεία δεν φτιάχνει αποστάσεις — σκάβει χαντάκια.
Η θεραπεία; Δεν είναι ούτε εύκολη ούτε ανώδυνη.
Αλλά είναι απλή:
Ταπεινότητα.
Όχι η ψεύτικη, η υποκριτική, η δήθεν “εγώ δεν είμαι τίποτα σπουδαίο”.
Η άλλη.
Η αληθινή.
Η ταπεινότητα που ξέρει ότι έχεις αξία, αλλά ξέρει και ότι έχουν κι οι άλλοι.
Ότι δεν είσαι πάνω. Δεν είσαι κάτω.
Είσαι μαζί.
Και κάπου εκεί, μέσα στη σιωπή, καταλαβαίνεις το πιο σημαντικό:
Η πραγματική δύναμη δεν είναι να πιστεύεις ότι είσαι ανώτερος.
Είναι να μην χρειάζεσαι να το πιστεύεις.
Tip of the Day: Πριν κρίνεις έναν άνθρωπο, ρώτα τον εαυτό σου: «Τον ακούω πραγματικά ή απλώς περιμένω να μιλήσω;»
Η αλαζονεία μιλάει. Η ταπεινότητα ακούει.
Καλό μας σαββατοκύριακο!
