Καλημέρα SayYesser!!!
Σήμερα πιάνουμε ένα από τα πιο παρεξηγημένα superpowers της ανθρώπινης ζωής: το ένδοξο “δεν έχω ιδέα τι κάνω… αλλά το κάνω”.
Ναι, αυτή τη μαγική κατάσταση όπου δεν υπάρχει οδηγός χρήσης, δεν υπάρχει ετοιμότητα, δεν υπάρχει τίποτα — πέρα από εσένα, το καταπληκτικά ανοργάνωτο χάος σου και μια περίεργη, ανεξήγητη σιγουριά ότι «κάπως θα στρώσει».
Και ξέρεις κάτι; Ρολάρει.
Γιατί αν το καλοσκεφτείς, οι πιο άγριες, όμορφες, καθοριστικές στιγμές της ζωής δεν έγιναν όταν ήσουν προετοιμασμένος. Έγιναν όταν έμπαινες στη ζωή freestyle. Όταν πάταγες το γκάζι χωρίς χάρτη… και χωρίς καν να έχεις αποφασίσει αν θα πας ευθεία.
Είναι η χαρά του να βάζεις πλυντήριο και να κάνεις τον σταυρό σου σαν να στέλνεις διαστημόπλοιο στη NASA.
Η χαρά του να απαντάς «ναι» σε δουλειές που —αν είμαστε ειλικρινείς— σκοπεύεις να μάθεις πώς γίνονται, αφού τις κλείσεις.
Η χαρά του να μεγαλώνεις παιδιά, σκύλους, σχέσεις, όνειρα, όλα «στο περίπου», όλα «με το feeling», όλα «με το βλέπουμε».
Η χαρά του να πατάς το restart στη ζωή σου ενώ το κινητό σου έχει 3% και ο πλοηγός έχει αποφασίσει να πεθάνει.
Δεν το λέμε ανευθυνότητα. Το λέμε ανθρώπινη γενναιότητα.
Γιατί το «δεν ξέρω» είναι μια μορφή ειλικρίνειας που λίγοι αντέχουν. Αλλά το «δεν ξέρω, πάμε» είναι ολόκληρη φιλοσοφία. Είναι το σημείο όπου ο άνθρωπος συναντά τη δημιουργικότητά του, την τρέλα του, την παιδικότητά του. Εκεί που σταματάς να προσπαθείς να είσαι τέλειος και αρχίζεις —επιτέλους— να είσαι ζωντανός.
Άλλωστε, ποιος ήξερε τι έκανε την πρώτη φορά που ερωτεύτηκε;
Την πρώτη φορά που μπήκε σε γραφείο;
Την πρώτη φορά που έγινε γονιός;
Την πρώτη φορά που είπε «φεύγω» ή «μένω»;
Την πρώτη φορά που ξεκίνησε από το μηδέν;
Κανείς.
Αλλά προχώρησαν.
Και κάπως, μαγικά, βγήκε.
Κι εκεί καταλαβαίνεις πως η ζωή δεν θέλει manual — θέλει παρουσία. Δεν θέλει τελειότητα — θέλει ανθρώπους που δοκιμάζουν, που αυτοσαρκάζονται, που γελάνε με τα λάθη τους, που ξανασηκώνονται όταν πέσουν και που λένε «εντάξει, σήμερα θα το παίξουμε άλλη μια φορά ψύχραιμοι».
Το freestyle της ζωής είναι η απόδειξη ότι δεν χρειάζεται να ξέρεις όλα τα βήματα για να χορέψεις.
Κάποια χορεύονται μόνο όταν μπεις στη μουσική.
Tip of the Day: Αν περιμένεις να είσαι έτοιμος, δεν θα ξεκινήσεις ποτέ. Κάν’ το όπως μπορείς — και μετά δες πού σε πάει.
Κάτι δικά μου…
