Καλημέρα SayYesser!!!
Ξέρεις τι παθαίνουμε οι άνθρωποι; Μπερδεύουμε τη σωστή στιγμή με τη βόλεψη μας. Λέμε «όταν ηρεμήσουν τα πράγματα», «όταν έχω χρόνο», «όταν στρώσει λίγο η ζωή». Λες και η ζωή είναι σεντόνι να το ισιώσουμε.
Κι όσο περιμένουμε… κάτι ύπουλο συμβαίνει.
Οι επιθυμίες μας δεν περιμένουν μαζί μας. Σαπίζουν.
Και δεν το παίρνουμε καν είδηση.
Ξεκινάει σιγά σιγά: ένα όνειρο που ξεθωριάζει, μια επιθυμία που γίνεται “δεν πειράζει”, μια ανάγκη που θάβεται κάτω από υποχρεώσεις, δουλειές, φόβους, κοινωνικά «πρέπει», ρόλους, ρυθμούς.
Και ξαφνικά ξυπνάς μια μέρα και λες:
«Πότε σταμάτησα να θέλω;»
Όχι, δεν σταμάτησες.
Απλώς περίμενες τόσο πολύ «να ωριμάσουν οι συνθήκες», που οι επιθυμίες σου μούχλιασαν από την ακινησία.
Η αλήθεια πονάει λίγο, αλλά εσύ κι εγώ συμφωνούμε πως εδώ μέσα δεν έχουμε έρθει για παραμύθια. Έχουμε έρθει για αλήθειες. Και η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν είναι έτοιμος ποτέ.
Ούτε για αλλαγές, ούτε για μεγάλα βήματα, ούτε για νέα ξεκινήματα.
Η ετοιμότητα δεν προηγείται της πράξης — γεννιέται μέσα της.
Το περιβάλλον δεν πρόκειται ποτέ να γίνει ιδανικό.
Το “μετά” δεν θα γίνει ποτέ πιο άνετο από το “τώρα”.
Και το «μια μέρα» είναι η πιο γλυκιά παγίδα που καταπίνουμε αμάσητη.
Ξέρεις τι ωριμάζει πραγματικά;
Μόνο ό,τι τολμάς.
Μόνο ό,τι αγγίζεις.
Μόνο ό,τι αποφασίζεις να ξεκινήσεις άγαρμπα, άτσαλα, ατελώς.
Γιατί η ζωή δεν σε ανταμείβει όταν περιμένεις. Σε ανταμείβει όταν κινείσαι.
Μην αφήσεις άλλο την καρδιά σου στο pause. Μην περιμένεις να ευθυγραμμιστούν όλοι οι πλανήτες για να πάρεις μια βαθιά ανάσα και να κάνεις το βήμα που μέσα σου ήδη ωριμάζει εδώ και καιρό — κι ας σου φαίνεται ακόμη άγουρο.
Αν κάτι θέλεις, αν κάτι σε καίει, αν κάτι σε τραβάει, τότε ήδη έχεις αργήσει.
Η στιγμή δεν ωριμάζει από μόνη της.
Εσύ τη δημιουργείς.
Tip of the Day: Μην ρωτήσεις αν είναι η ώρα. Ρώτα: «Αξίζει να περιμένω άλλο;»
Αν η απάντηση δεν είναι καθαρό «ναι», τότε η ώρα είναι τώρα. Μην περιμένεις “την κατάλληλη στιγμή”: Οι επιθυμίες δεν ανθίζουν στην αναμονή
