…η μέρα που η μόδα παραιτείται κι όλοι ανασαίνουμε ελεύθερα!
Υπάρχει μια στιγμή κάθε Δεκέμβρη που ο κόσμος γίνεται λίγο πιο όμορφος — γιατί όλοι αποφασίζουμε να γίνουμε επίτηδες πιο άσχημοι.
Καλώς ήρθες στο National Ugly Christmas Sweater Day, τη γιορτή που αποδεικνύει ότι μπορείς να ντυθείς σαν δέντρο, σαν ξωτικό, σαν φωτιστικό σαλονιού του ’92… και να σε χειροκροτούν κιόλας.
Είναι η μέρα που τα knitwear αποφασίζουν να πάρουν εκδίκηση.
Η μέρα που ένας τάρανδος με φωτάκια LED στο στήθος θεωρείται “tasteful”.
Η μέρα που ο λογικός άνθρωπος λέει:
«Βάλε ό,τι πιο υπερβολικό έχεις — είναι παράδοση».
Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς: το ugly Christmas sweater δεν είναι ρούχο.
Είναι χαρακτήρας.
Είναι statement.
Είναι «εγώ είμαι αυτός που έβαλε κουδουνάκια στο πουλόβερ του και δεν ντρέπεται καθόλου».
Και κάπως έτσι, δημιουργείται μια από τις πιο wholesome, χαρούμενες, παντελώς παράλογες παραδόσεις της εποχής. Οι ΗΠΑ το γιορτάζουν φανατικά κάθε τρίτη Παρασκευή του Δεκεμβρίου, αλλά το trend έχει εξαπλωθεί παντού — γραφεία, σχολεία, πάρτι, ακόμα και επιμελημένα fashion events που για μια μέρα αφήνουν τη σοβαρότητα σπίτι.
Το καλύτερο;
Τα ugly sweaters έχουν γίνει πλέον μαγνήτης κοινωνικοποίησης. Κανείς δεν θυμάται τι είπε ποιος. Όλοι θυμούνται το πουλόβερ που έπαιζε μουσική όταν κουνιόταν το μανίκι.
Κι όσο κι αν το αρνιόμαστε, όλοι το περιμένουμε: την απόλυτη στιγμή που κάποιος φωνάζει
«ΟΚ παιδιά, ποιος κέρδισε;»
(Η σωστή απάντηση: αυτός που φοράει το χειρότερο πράγμα στο δωμάτιο.)
Γιατί στο τέλος της μέρας, το Ugly Christmas Sweater Day είναι μια μικρή επανάσταση:
μια υπενθύμιση ότι δεν χρειάζεται να είμαστε πάντα τέλειοι, στιλάτοι, curated.
Καμιά φορά αρκεί να είμαστε χαρούμενοι, υπερβολικοί και λίγο γελοίοι.
Αυτό, τελικά, είναι το πιο όμορφο μέρος της υπόθεσης.
Και τώρα, ακούστε το καλά γιατί είναι το μόνο σωστό πράγμα που πρέπει να κάνουμε φέτος:
Πάμε να το καθιερώσουμε.
Παραμονή Χριστουγέννων, πηγαίνουμε στα σπίτια των φίλων με το πιο άσχημο, πιο εκκωφαντικά κιτς Christmas sweater που θα μπορέσουμε να βρούμε.
Όχι “χαριτωμένο”.
Όχι “γλυκούλι”.
Θέλουμε επίπεδο: να μας κοιτάνε και να εύχονται να μην το είχαν κάνει.
Εναλλακτικά — ή και επιπλέον, γιατί είμαστε τέτοιοι άνθρωποι —
κάνουμε exchange party:
ο καθένας φέρνει το χειρότερο πουλόβερ που μπορεί να εντοπίσει στην αγορά (ή στην αποθήκη της θείας του), το τυλίγει με αγάπη και ντροπή, και το ανταλλάζουμε τυφλά.
Κερδίζει:
– όποιος γελάσει πιο πολύ,
– όποιος το φορέσει πραγματικά,
– κι όποιος αντέξει να το βλέπει στον καθρέφτη χωρίς να ζητήσει συγγνώμη από το είδωλό του.
Let’s make ugly beautiful again.
Κι ας είναι αυτή η πιο λαμπερή, πιο ακομπλεξάριστη παράδοση που ξεκινάμε φέτος.
