Οι 3 κανόνες της ζωής…

Καλημέρα SayYesser!!!

Η ζωή έχει 3 κανόνες.
Όχι από αυτούς που γράφονται με bold σε motivational posts.
Από τους άλλους. Τους άβολους. Τους αληθινούς. Τους καθημερινούς.

Και πάνε κάπως έτσι:

Η συγγνώμη θέλει αλλαγές.
Η εμπιστοσύνη αποδείξεις.
Και η αγάπη πράξεις.

Όλα τα άλλα είναι λόγια. Και τα λόγια, όσο όμορφα κι αν ακούγονται, δεν κρατάνε κανέναν ζεστό τα βράδια.

Ας ξεκινήσουμε από τη συγγνώμη.
Γιατί όλοι την έχουμε πει. Και όλοι την έχουμε ακούσει.
Το “συγγνώμη” χωρίς αλλαγή είναι σαν να πατάς pause για λίγο και μετά να συνεχίζεις το ίδιο έργο. Ίδια λάθη, ίδιες συμπεριφορές, ίδιες πληγές.
Η αληθινή συγγνώμη δεν έχει φωνές, ούτε εξηγήσεις. Έχει διαφορετική στάση. Άλλη αντίδραση. Άλλη επιλογή την επόμενη φορά. Αν δεν αλλάζει τίποτα, δεν ήταν συγγνώμη. Ήταν απλώς μια προσπάθεια να σωθεί η στιγμή.

Μετά έρχεται η εμπιστοσύνη.
Αχ, αυτή η λέξη που σπάει πιο εύκολα κι από ποτήρι.
Δεν χτίζεται με “πίστεψέ με”. Χτίζεται με “δες με”.
Με συνέπεια. Με παρουσία. Με το να είσαι εκεί όταν δεν σε κοιτάει κανείς.
Η εμπιστοσύνη δεν επιστρέφει επειδή το θέλεις. Επιστρέφει επειδή το αποδεικνύεις. Κάθε μέρα. Χωρίς δράματα. Χωρίς πίεση. Χωρίς απαιτήσεις.

Και τέλος… η αγάπη.
Η πιο παρεξηγημένη λέξη όλων.
Γιατί την είπαμε, την ακούσαμε, τη γράψαμε σε μηνύματα, την ποστάραμε.
Αλλά η αγάπη δεν είναι αυτό που λες. Είναι αυτό που κάνεις όταν κουράζεσαι. Όταν βαριέσαι. Όταν δεν σε συμφέρει.
Αγάπη είναι να εμφανίζεσαι. Να νοιάζεσαι έμπρακτα. Να προστατεύεις. Να φροντίζεις. Να επιλέγεις. Ξανά και ξανά.
Όχι όταν είναι εύκολο. Όταν είναι δύσκολο.

Ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα;
Ότι μεγαλώσαμε μαθαίνοντας να ακούμε λέξεις και όχι να παρατηρούμε πράξεις.
Και κάπου εκεί μπερδευτήκαμε. Δώσαμε δεύτερες, τρίτες και τέταρτες ευκαιρίες σε λόγια που δεν ακολούθησαν ποτέ πράξεις.

Η ζωή όμως δεν θέλει πολλά.
Θέλει καθαρά πράγματα.
Να ξέρεις πότε να μείνεις. Και πότε να φύγεις.
Να ξέρεις πότε κάποιος προσπαθεί. Και πότε απλώς μιλάει.

Tip of the Day: Άκου λιγότερο τι σου λένε και δες περισσότερο τι κάνουν όταν δεν τους κοιτάς.
Και τώρα πιες τον καφέ σου.
Όχι για να ξυπνήσεις.
Για να θυμηθείς τι αξίζεις.