Καλημέρα αγαπημένοι μου SayYessers!!! Και καλό και ειρηνικό μήνα!!!
Μετά την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία, οι τηλεοράσεις μας πλημμύρισαν με εικόνες πολέμου. Εικόνες σκληρές για εμάς τους ενήλικες και ακόμα πιο αποτροπιαστικές για τα παιδιά, που στη θέα τους και μόνο μπορεί να νιώσουν φόβο και ανασφάλεια.
Είναι φυσικό να θέλουμε να προστατεύσουμε τα παιδιά από τρομακτικά πράγματα, αλλά πρέπει να είμαστε και έτοιμοι να τους μιλήσουμε για τον πόλεμο. Συνήθως στα πολύ μικρά παιδιά δε χρειάζεται να μιλήσουμε σχετικά, εκτός εάν το ζητήσουν – ή εάν έχουμε ένα μέλος της οικογένειας ή φίλο στο στρατό.
Πριν μιλήσουμε στα παιδιά μας πρέπει να σκεφτούμε ποιο είναι το μήνυμα που θέλουμε να τους περάσουμε απαντώντας στις ερωτήσεις τους.
Τα μηνύματα αναλόγως την ηλικία θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν: «Ο πόλεμος είναι μακριά και είμαστε ασφαλείς», για τα πιο μικρά παιδάκια ή «η πολιτική έχει πραγματικά σημασία στις ζωές των ανθρώπων και πρέπει να ψηφίζουμε τους σωστούς ανθρώπους για να μην έχουμε και στο μέλλον ανάλογες εχθροπραξίες», για τα εφηβάκια μας για παράδειγμα.
Όμως πριν την έναρξη οποιασδήποτε συζήτησης με τα παιδιά μας, πρέπει πρώτα απ’ όλα να ελέγχουμε τα δικά μας συναισθήματα. Ναι, να είμαστε σοβαροί αλλά όχι απελπισμένοι. Επίσης είναι οκ, να μην έχουμε όλες τις απαντήσεις στις απορίες των μικρών παιδιών.
Ναι, δυστυχώς φτάσαμε στο σημείο να έχουμε Sparkling Room, για ένα θέμα που εν έτει 2022 ελπίζαμε να μην αντιμετωπίσουμε ποτέ ξανά. Ελάτε να δούμε μαζί τον τρόπο προσέγγισης που προτείνεται από ψυχολόγους αναλόγως την ηλικιακή ομάδα που ανήκει ο συνομιλητής μας.
Tip of the Day: κανένα Tip. Μόνο τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη πως, αν ένα παιδί σε κάποια άκρη του κόσμου πεθαίνει από την πείνα ή από τον πόλεμο, τότε ο πολιτισμός μας έχει αποτύχει οικτρά.
