Με αφορμή την ποιητική συλλογή του Ι. Ν. Μαρκόπουλου, με τίτλο «Το μπλε λικέρ», ο ποιητής παραχώρησε συνέντευξη στο Say Yes to the Press και μεταξύ άλλων μίλησε για το τι έχει αλλάξει στη σχέση του με την ποίηση στο πέρασμα του χρόνου.
Τι περιλαμβάνει «Το μπλε λικέρ»;
Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή 57 ποιημάτων, που έχουν επιλεγεί από προηγούμενες ποιητικές μου προσπάθειες. Αποτελεί ουσιαστικά μία προσπάθεια εκλεκτικής παρουσίασης των καλύτερών μου, κατά την προσωπική μου άποψη, ποιημάτων, που αντλούν το υλικό τους από βιώματα και εικόνες της καθημερινότητας. Η συλλογή αποτελεί μια δημιουργική αντίδραση στην πεζότητα της πραγματικότητας, μέσω μιας προσπάθειας για τη διαλεκτική σύνθεση των θυμοειδών κινήσεων της ψυχής με την αναγκαιότητα μιας εκφραστικής ορθολογικότητας, «ανάλογα με τη στιγμή του σώματος / και της ψυχής τη θέση».
Από την πρώτη σας ποιητική συλλογή «Συντεταγμένες» (1989) μέχρι σήμερα, τι έχει αλλάξει στη σχέση σας με την ποίηση; Τι σας ώθησε στην έκφραση μέσω αυτής;
Έχω την αίσθηση ότι έχω απομακρυνθεί από έναν διδακτισμό, που χαρακτήριζε εν μέρει τις αρχικές μου ποιητικές προσπάθειες. Ζούμε σε έναν τεχνοπολιτισμό, που – εκτός των πολλών σημαντικών του επιτευγμάτων – έχει αρχίσει προ πολλού να επιτίθεται στον άνθρωπο και τη φύση, προωθώντας την απληστία και τον υπολογιστικό εξορθολογισμό, εις βάρος της φρόνησης και της σωφροσύνης, του ορθού λόγου και της αισθαντικότητας. Την προσωρινότητα, την ευτέλεια και τη φτήνια του λόγου, εις βάρος μιας ουσιαστικής και περιεκτικής του έκφρασης, εις βάρος των ωραίων κινήσεων της ψυχής. Η βίωση αυτής της πεζότητας, ενός ανούσιου, μηχανοποιημένου βίου, αλλά και αυτής εν τέλει της πολιτισμικής, και όχι μόνο, βαρβαρότητας αποτέλεσαν θα έλεγα την ωθούσα ποιητική δύναμη για μια
εκφραστική προσπάθεια μετουσίωσης, μεταμόρφωσης αν θέλετε, της πραγματικότητας.
Ποιες είναι οι πηγές της έμπνευσής σας;
Σε πνευματικό επίπεδο, η κλασική αρχαιότητα, ο Στωικισμός και ο Επικουρισμός, ο σωστά μελετημένος Μονταίνιος και ο Καστοριάδης. Σε ποιητικό επίπεδο, γενικότερα και όχι εξειδικευμένα για την περίπτωση της γραφής μου, ο Σολωμός και ο Καβάφης.
Αν έπρεπε να χωρέσετε σε μία φράση τη φιλοσοφία της ζωής σας αυτή θα ήταν…
Έντιμη προσπάθεια σε ό,τι αναλαμβάνουμε, αισθαντικότητα αλλά και λόγος ορθός, ενσυναίσθηση, κοινωνική ευαισθησία και δικαιοσύνη, αγάπη, έρωτας και ευφροσύνη.
Ποια θεωρείτε την πιο υποτιμημένη και ποια την πιο υπερτιμημένη αρετή;
Πολύ ενδιαφέρουσα η ερώτησή σας. Θα έβρισκα υποτιμημένη την αρετή της ευγένειας, ιδιαίτερα στη χώρα μας. Υπερτιμημένη αυτήν της σοβαρότητας, που καταντάει να είναι σοβαροφάνεια.
Αυτό το διάστημα ασχολείστε με κάτι συγγραφικά; Τι νέο να περιμένουμε;
Αυτό το διάστημα υπάρχει μια «αγρανάπαυση», μια διακοπή της συγγραφικής μου
δραστηριότητας, και μια δυναμικότερη επιστροφή στο διάβασμα αλλά και στις
εσωτερικές αναζητήσεις και εμβαθύνσεις. Ίσως στο μέλλον υπάρξει μία συγγραφική
προσπάθεια φιλοσοφικού περιεχομένου, θα δούμε.
info
Ο Ιωάννης Ν. Μαρκόπουλος σπούδασε Χημική Μηχανική και Φυσικοχημεία στο Πολυτεχνείο Darmstadt της Γερμανίας και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου δίδαξε ως αναπληρωτής καθηγητής Χημικής Μηχανικής στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ., ενώ σήμερα είναι καθηγητής της Φιλοσοφίας της
Τεχνοεπιστήμης στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Εκτός από το γενικότερο επιστημονικό του έργο έχει
δημοσιεύσει, από το 1981 μέχρι σήμερα, πάνω από 230 άρθρα και παρεμβάσεις στον ημερήσιο και περιοδικό τοπικό και αθηναϊκό Τύπο, για θέματα επιστήμης και τεχνολογίας, πολιτικής, παιδείας και φιλοσοφίας της τεχνοεπιστήμης. Στην ποίηση πρωτοεμφανίστηκε με την ποιητική συλλογή «Συντεταγμένες» (ΙΑΝΟΣ, 1989), ενώ ποιήματά του έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και σε ποιητική Ανθολογία.
