Καλημέρα SayYesser!!!
Αν και γονιός, είναι πολλές οι φορές -και ναι το παραδέχομαι δημόσια, που έχω εντοπίσει κατά την επιβίβασή μας στο αεροπλάνο οικογένειες με μικρά παιδιά -που ήδη κλαίνε πριν μπουν μέσα, και έχω ευχηθεί να μην είναι κοντινές οι θέσεις μας. Ναι, είναι αμαρτία το ξέρω, δεν πρέπει να κρίνω για να μην κριθώ, τα παιδιά είναι παιδιά και θα κάνουν φασαρία… Ωραία τα ξέρω όλα αυτά, όμως εγώ σου εξομολογούμαι πως δεν το κάνω επίτηδες απλά η σκέψη ενός μικρού παιδιού που κλαίει κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης πτήσης με κάνει να νιώθω άβολα.
Τη σκέψη ότι ένα μικρό παιδάκι, ανεξέλεγκτο πια γιατί οι γονείς έχουν δοκιμάσει τα πάντα και μαζί και την υπομονή σου, που κλωτσάει το κάθισμα, πετάει το νερό, φτύνει ή ουρλιάζει στη διαπασών όσο εσύ είσαι ανήμπορος και αιωρούμενος κάπου στα 12.000 πόδια, ε δεν τη λες και ελκυστική και αν σου τύχει τέτοιο περιστατικό η έκβαση είναι απλή: ένα παιδί που είναι εκτός ελέγχου θα κρατήσει όμηρο όλο τον χώρο μέχρι να κοιμηθεί ή στη χειρότερη έως ότου προσγειωθείς.
Αν και τα ξεσπάσματα υποτίθεται ότι σταματούν καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, στην πραγματική ζωή δεν λειτουργεί έτσι. Ορισμένοι άνθρωποι απελευθερώνουν το «εσωτερικό τους παιδί» με τρόπο που με κάνει να αναρωτιέμαι αν μεγάλωσαν ποτέ. Και τότε μάντεψε! Για άλλη μια φορά, το ενήλικο πια παιδί, είναι εκτός ελέγχου και κρατά όμηρο ολόκληρο το σπίτι σου. Μπορεί να μη φτύνει ή να σου τραβάει τα μαλλιά -ελπίζω, αλλά συμπεριφέρεται σαν να του ανήκει ο κόσμος και όλα πρέπει να γίνονται σύμφωνα με τα δικά του θέλω και τις δικές του ανάγκες αλλιώς το “τάντρουμ” μοιάζει πάντα μονόδρομος.
Έχω γίνει μάρτυρας ενηλίκων γύρω μου που επιδεικνύουν κάποιες αδιόρθωτες και απαράδεκτες συμπεριφορές και συχνά αναρωτιέμαι: «Συμπεριφέρομαι κι εγώ έτσι;» ή «Κι αν συμπεριφέρομαι και δεν το ξέρω;». Έτσι, αποφάσισα να ψάξω βαθιά στις συμπεριφορές των ενηλίκων και έπεσα πάνω στο Adult Tantrums!!! Συγκλονίστηκα αλλά και μου κίνησε την περιέργεια.
Tip of the Day: Όταν ακούμε τη λέξη tantrum, φανταζόμαστε ένα 3χρονο παιδί ξαπλωμένο στο πάτωμα να κλωτσάει, να ουρλιάζει ή να πετάει πράγματα. Σπάνια τη χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε έναν ενήλικα που έχει ένα ξέσπασμα θυμού. Τα ξεσπάσματα θυμού, γενικά, είναι διασπαστικές και ατίθασες συμπεριφορές ή συναισθηματικά ξεσπάσματα που περιλαμβάνουν σωματικές πράξεις ή φωνές. Πολλά παιδιά δεν αναπτύσσουν ποτέ καλές δεξιότητες αντιμετώπισης, οπότε τα ξεσπάσματα θυμού συνεχίζονται και στην ενήλικη ζωή.
Όλοι μας περνάμε περιόδους θυμού, ακόμη λέμε και λόγια για τα οποία μπορεί να μετανιώσουμε αργότερα. Ένα ξέσπασμα θυμού των ενηλίκων αποδεικνύει την αδυναμία αντιμετώπισης των αρνητικών συναισθημάτων και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμη και ως μορφή χειραγώγησης.
Ένα παιδί και στη συνέχεια ένας ενήλικας όταν ξέρει πόσο αδίστακτα αποτελεσματική μπορεί να είναι αυτή η μορφή συναισθηματικής χειραγώγησης, το υιοθετεί και έτσι πορεύεται σε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Από την άλλη, εσύ που ανέχεσαι και ενδίδεις σε τέτοιες παιδαριώδεις συμπεριφορές, του ενισχύεις το μήνυμα ότι αυτή η αγένεια είναι η κατάλληλη συμπεριφορά ώστε στο μέλλον να συνεχίσει να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο επειδή ξέρει ότι έτσι θα παίρνει πάντα αυτό που θέλει.
Και πόσο σίγουροι είστε ότι δεν πρόκειται για εμάς όταν αναφερόμαστε σε αυτά τα ενήλικα μωρά που φέρνουν σε δύσκολη θέση τους ανθρώπους γύρω τους με τις παιδιάστικες αντιδράσεις και συμπεριφορές τους; Φτιάξε καφέ να στα πω και αύριο, γιατί είμαι σίγουρη ότι θα βρεις πολλές ομοιότητες του χαρακτήρα σου σε σχέση με έναν tantrum adult.
