Πρόκειται για μία συχνή πάθηση που χαρακτηρίζεται από εναπόθεση κρυστάλλων ουρικού μονονατρίου στις αρθρώσεις και στους εξωαρθρικούς ιστούς.
Το κλινικό προφίλ αυτής της ασθένειας έχει γίνει όλο και πιο πολύπλοκο.
Αναγνωρίστηκε από τον Ιπποκράτη, τον πέμπτο αιώνα π.Χ. ο οποίος αναφέρεται σε αυτήν ως: «η μη- περιπατητική ασθένεια».
Η Μεταβολική διαταραχή: η Υπερουριχαιμία (αύξηση των επιπέδων του ουρικού οξέως στον ορό: > 6,7 mg / dl)
Eκφράζεται κυρίως ως:
1) Ασυμπτωματική Υπερουριχαιμία
2) Ουρική Αρθρίτις:
Οξεία ουρική αρθρίτις
Νόσος των μεσοδιαστημάτων των κρίσεων
Χρόνια Τοφώδη αρθρίτιδα
3) Νεφρική νόσος
Υπερουριχαιμία: Μεταβολική Διαταραχή οφειλόμενη σε
διαταραχές του μεταβολισμού Πουρινών / Πυραμιδινών.
Σε συγκεντρώσεις: Ουρικό Οξύ> 6,7mg/dl και σε Θερμοκρασία:
370C, με όξινο .pH (Όριο διαλυτότητας ουρικών αλάτων στα υγρά του σώματος) προκαλείται καθίζηση κρυστάλλων ουρικού μονονατρίου στους ιστούς με τελικό αποτέλεσμα: Ουρική Νόσος.
Η Ουρική Αρθρίτις αποτελεί το Κλινικό Σύνδρομο της Ουρικής
Νόσου και είναι μία από τις πιο οδυνηρές μορφές αρθρίτιδας που
χαρακτηρίζεται από αιφνίδιες και σοβαρές εξάρσεις ερυθρότητας.
Η Οξεία ουρική αρθρίτιδα συνήθως αφορά μία μόνο άρθρωση, αλλά
μερικές φορές εμπλέκονται δύο ή περισσότερες αρθρώσεις.
Κατά την επίλυση μιας οξείας προσβολής, ο ασθενής λέγεται ότι έχει
εισέλθει σε μία σύμπτωμα-free περίοδο (διάστημα, intercritical).
Ωστόσο εξάρσεις της οξείας ουρικής αρθρίτιδας επαναλαμβάνονται
στη μεγάλη πλειονότητα των ασθενών.
Οι ασθενείς με υποτροπιάζουσες εξάρσεις και με χρόνια αρθρίτιδα,
οδηγούνται στην χρόνια Τοφώδη (tophaceous ) νόσο.
Τα φυσιολογικά όρια των επιπέδων του ουρικού οξέος ορού είναι:
3,5-7,2 mg/dl Ενήλικες Άνδρες / Εμμηνοπαυσιακές Γυναίκες
2,6-6,0 mg/dl Προεμμηνοπαυσιακές Γυναίκες.
Η απουσία των εξάρσεων ουρικής αρθρίτιδας δεν συνεπάγεται απαραίτητα την απουσία της βλάβης ουρικού οξέος.
Κρύσταλλοι ουρικού οξέος μπορεί να αποτεθούν:
Κάτω από το δέρμα, στις αρθρώσεις και μέσα στα έλυτρα
τενόντων, ως ουρικοί τόφοι, που μπορεί να προκαλέσουν μια
έντονη φλεγμονώδη διαδικασία.
Φαρμακευτική Αγωγή Υπερουριχαιμίας:
Πρέπει να είναι: Χρόνια και Συνεχής
1ο βήμα: Αλλοπουρινόλη:100mg / ημέρα – 300mg/ημέρα
(Ευρώπη : – 600mg/ ημ.)Ν.Α.: < 200mg / ημ.
Α) Η αγωγή αρχίζει – τουλάχιστον – 2 εβδομάδες μετά! την
υποχώρηση της Οξείας Κρίσης της Ο.Α.
Β) Να μην αρχίζει ούτε να διακόπτεται κατά την διάρκεια
της Οξείας Κρίσης.
Πρόληψη Κρίσεων Ουρικής Αρθρίτιδας
Αρχίζει αμέσως και ακολουθεί την θεραπεία της Οξείας Κρίσης της
Ουρικής Αρθρίτιδας. Διαρκεί 6 μήνες (3μήνες χωρίς τόφους / 6μήνες με =>1 τόφους).
Τα φάρμακα που συνήθως και ανάλογα με την περίπτωση είναι:
Κολχικίνη ( 0,5mg ή 1 ή 2/24h )
Κορτικοειδή (χαμηλή δόση)
Αντιμετώπιση συννοσηροτήτων
Διακοπή ή αντικατάσταση φαρμάκων (διουρητικών, ασπιρίνης).
Η μόνη σπλαχνική βλάβη που οφείλεται σε υπερουριχαιμία είναι η
προσβολή των Νεφρών!
Κομβικός ο ρόλος της IL-1β στην αιτιοπαθογένεια της νόσου.
Η IL-1β αποτελεί έναν επιστημονικά τεκμηριωμένο θεραπευτικό στόχο για την αντιμετώπιση της Ουρικής Αρθρίτιδας.
