2) Φτιάξε καφέ να στα πω…

Καλημέρα αγαπημένοι μου SayYessers και καλή εβδομάδα!!!

Άγχος… μία λέξη χιλιάδες συναισθήματα. Το ξέρατε πως υπάρχουν πέντε τρόποι που με σύμμαχο την “εσωτερική” φωνή μας μπορούμε να το διαχειριστούμε;

Ναι, προφανώς και ακολουθεί Sparkling Room, Δευτερούλα σήμερα, έτσι θα σας άφηνα;

Σου έχω ερώτηση που θα σε ξαφνιάσει… Έχεις σκεφτεί ποτέ ποια φωνή ακούς περισσότερο κατά τη διάρκεια της ζωής σου;

Τι σου έρχεται στο μυαλό;

Μήπως ότι η φωνή που ακούτε περισσότερο στη ζωή σας, πιθανότατα είναι αυτή του συντρόφου σας; Μήπως είναι του παιδιού σας ή μήπως είναι της αγαπημένης σας τραγουδίστριας;

Έχουμε νικήτη! Η δική μας εσωτερική φωνή -αυτή μέσα στο κεφάλι μας, είναι και αυτή που μας συντροφεύει ως επί το πλείστον κατά τη διάρκεια της ζωής μας.

Σύμφωνα με τον Ethan Kross, Ph.D., καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και συγγραφέα του αναγνωρισμένου νέου βιβλίου Chatter, περνάμε από το μισό έως το ένα τρίτο της ζωής μας παρασυρόμενοι μέσα στο μυαλό μας από φωνές αντί να εστιάζουμε στο παρόν. Και το μεγαλύτερο μέρος αυτού του χρόνου το ξοδεύουμε μιλώντας στον εαυτό μας. Απίστευτο;

Το ανησυχητικό όμως είναι πως όταν αυτή η εσωτερική συζήτηση δημιουργεί έναν αρνητικό κύκλο στο κεφάλι μας, έναν κύκλο ανησυχίας, καταστροφολογίας και αρνητικότητας  μπορεί να μας κρατήσει ριζωμένους σε καταστάσεις που ενώ έπρεπε να αφήσουμε στο παρελθόν, συνεχίζουμε να τις κουβαλάμε μαζί μας. Όταν η εσωτερική μας φωνή, μας κρατάει δέσμιους σε άσχημες καταστάσεις και μας καθιστά ανίκανους να προχωρήσουμε -αυτό είναι που ο Κρος αποκαλεί φλυαρία.

Από την άλλη αυτή η “αυτο-ομιλία” μπορεί επίσης να είναι και ένα καταπληκτικό εργαλείο του μυαλού, καθώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη γλώσσα στο κεφάλι μας, σιωπηλά, για να βοηθήσουμε την εξέλιξη μας και να ανακαλύψουμε τον κόσμο. Μπορεί να μας βοηθήσει να κρατάμε τις πληροφορίες ενεργές στο μυαλό μας, να καθοδηγούμε τους εαυτούς μας στα προβλήματα ακόμα και να λέμε στον εαυτό μας τις ιστορίες της ζωής μας, να θυμόμαστε, να προσποιούμαστε συζητήσεις που δε νιώθουμε έτοιμοι να κάνουμε, να αναπολούμε και στο τέλος όλα αυτά μας βοηθούν να διαμορφώσουμε την προσωπικότητά μας και να ανακαλύψουμε το ποιοι είμαστε πραγματικά.

Tip of the Day: Αφού περνάμε τόσο χρόνο με τη φωνούλα στο μυαλό μας ας την εκπαιδεύσουμε να είναι τουλάχιστον αισιόδοξη, να είναι γεμάτη ενσυναίσθηση αλλά να είναι και σκληρή ώστε να μας “μαλώνει” όταν μας βλέπει να βαλτώνουμε με ανθρώπους και καταστάσεις. Ας δώσουμε στον εαυτό μας την ευκαιρία να ανακαλύψει ποιος πραγματικά είναι. Και για να είμαστε αληθινοί και να θυμόμαστε ποιοι είμαστε, πρέπει να ξεχάσουμε και να αφήσουμε πίσω αυτούς που μας υποδεικνύουν ποιοι πρέπει να είμαστε…