Καλημέρα αγαπημένοι μου SayYessers!!!
Ο Dr Steve Maraboli υποστηρίζει πως «η αμφιβολία για τον εαυτό μας είναι η άγκυρα που εμποδίζει τα πλοία μας να πλεύσουν» και δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο σε αυτό.
Έχουμε μιλήσει και στο παρελθόν για το αυτοσαμποτάζ, γι’αυτό και θέλω τώρα αμέσως που διάβασες το παραπάνω, να μου πεις ποια είναι η πρώτη σου αντίδραση; Δώσε ιδιαίτερη προσοχή στον εσωτερικό σου διάλογο και παρατήρησε τι σου λέει. Η άμεση απάντησή μας είναι συνήθως σωστή γιατί είναι μια διαισθητική παρόρμηση. Εσύ σαμποτάρεις τον εαυτό σου; Αναβάλλεις να ξεκινήσεις οτιδήποτε; Θάβεις τα συναισθήματά σου; Φοβάσαι τις σκέψεις σου;
Όπως πολλοί άλλοι άνθρωποι, συχνά μιλούσα στον εαυτό μου με αρνητικό τρόπο. Αυτό μπορεί να σχετίζεται με το γεγονός ότι όταν ήμουν παιδί, ειδικά στο σχολείο, ήταν της μόδας οι τιμωρίες και ο προσβολές από τους ίδιους τους δασκάλους και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να νιώθω ότι δεν ήμουν αρκετά καλή. Ως ενήλικας λοιπόν έχω ηρεμήσει περισσότερο την εσωτερική μου φωνή, ακούγοντάς την προσεκτικά αλλά και συγκρατώντας την όταν γίνεται “βίαιη” ή άδικη απέναντί μου. Για πολλά χρόνια προσπαθούσα να φιμώσω τον εσωτερικό μου επικριτή, αλλά αυτός γινόταν όλο και πιο δυνατός. Μόλις στα 30 μου άρχισα να καταλαβαίνω και να εκτιμώ τις σκέψεις που μου έρχονταν στο μυαλό, αντί να προσπαθώ να τις απωθήσω.
Υπάρχουν δύο είδη εσωτερικής σκέψης: ο κριτικός νους που γεννά τις σκέψεις και ο παρατηρητικός νους που τις μαρτυρά.
Το κλειδί είναι να απεμπλακούμε από το κριτικό μυαλό και να γίνουμε ο παρατηρητής. Οι σκέψεις μας είναι σαμποτέρ που μας πείθουν για την αναξιότητά μας καθώς είναι ο βιολογικός ρόλος του μυαλού να αναλύει και να αναζητά την αρνητικότητα (προκατάληψη αρνητικότητας).
Tip of the Day: Εκείνος που θέλει να ταρακουνήσει τον κόσμο, ας ταρακουνήσει πρώτα τον εαυτό του – Σωκράτης.
