Καλημέρα SayYesser!!!
Έλα, κάτσε. Σου έφτιαξα καφέ – σήμερα θα τα πούμε λίγο αλλιώς. Γιατί ξέρεις τι σκέφτομαι κάθε φορά που πλησιάζει η Μέρα της Γυναίκας; Ότι, αν είσαι γυναίκα και δεν παντρεύτηκες μέχρι τα 30, κάπου εκεί αρχίζουν τα σχόλια. «Ακόμα τίποτα;», «Δεν σκέφτεσαι τα παιδιά;», «Καλά, θα μείνεις μόνη σου;». Αν έχεις περάσει τα 35, το ενδιαφέρον γίνεται σχεδόν ανησυχία – οι ματιές γεμίζουν υπονοούμενα, οι ερωτήσεις βαραίνουν. Και αν, λέω αν, έχεις αποφασίσει ότι προτιμάς τη μοναξιά σου από το να βολευτείς σε κάτι μέτριο, τότε κάπου εδώ πρέπει να αρχίσεις να δικαιολογείσαι.
Έλα τώρα, πες μου την αλήθεια. Αν ήσουν άντρας και στα 40 σου ζούσες σε ένα ωραίο σπίτι, ταξίδευες, είχες την ησυχία σου, κανείς δεν θα σε ρωτούσε γιατί δεν έχεις παντρευτεί. Θα ήσουν ο «πετυχημένος εργένης», το «ελεύθερο πνεύμα», αυτός που «εστιάζει στην καριέρα του». Αν όμως είσαι γυναίκα; Τότε κάτι πάει λάθος. Τότε μάλλον «δεν βρήκες κάποιον», «φοβάσαι τη δέσμευση», «δεν έχεις καταλάβει ακόμα τι θες».
Γιατί τόσα χρόνια μάς έχουν μάθει ότι η γυναίκα πρέπει να ανήκει κάπου. Να είναι κόρη κάποιου, σύζυγος κάποιου, μητέρα κάποιου. Αν δεν ανήκει σε κανέναν, τότε τι;
Ας το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή: η μοναξιά δεν είναι τραγωδία. Είναι επιλογή, είναι φάση, είναι μια υπέροχη κατάσταση όπου γνωρίζεις τον εαυτό σου καλύτερα. Και ξέρεις ποιο είναι το πιο ειρωνικό; Πολλές από αυτές που έτρεξαν να προλάβουν το «πρέπει» και τώρα εγκλωβίστηκαν σε γάμους-φυλακές, θα έδιναν τα πάντα για να ζουν αυτό που εσύ τώρα απολαμβάνεις.
Δεν λέω ότι όλοι οι γάμοι είναι καταπίεση. Λέω όμως ότι δεν είναι ο μοναδικός δρόμος. Ότι η γυναίκα που ζει μόνη της δεν είναι «η καημένη» – είναι εκείνη που επέλεξε να μην κάνει εκπτώσεις. Εκείνη που ξέρει πως η ζωή της δεν χρειάζεται άλλοθι.
Tip of the Day: Λοιπόν, SayYesser, ας κάνουμε μια χάρη ο ένας στον άλλο. Αντί την επόμενη φορά να ρωτήσουμε το κλασικό «Πότε θα παντρευτείς;» ή το ακόμα πιο passive aggressive «Δεν φοβάσαι τη μοναξιά;», ας πούμε κάτι που έχει πραγματικό νόημα: «Είσαι ευτυχισμένος;»
Γιατί αυτό είναι που μετράει στο τέλος της ημέρας. Όχι αν έκανες «ό,τι πρέπει», αλλά αν έκανες ό,τι σε κάνει χαρούμενο. Και αν αυτό σημαίνει ότι η μόνη φωνή που ακούγεται στο σπίτι σου είναι η δική σου και δεν σε ενοχλεί κανείς; Ακόμα καλύτερα.
Να θυμάσαι: η ζωή είναι δική σου. Και δεν χρωστάς σε κανέναν καμία απολογία.
Καλό σαββατοκύριακο είπαμε;
