Στην εποχή μας χρησιμοποιούμε τα ξυλοπόδαρα για ψυχαγωγικούς σκοπούς. Γνωρίζατε όμως πως τον 18 ο αιώνα είχαν αποκλειστικά χρηστική αξία;
Ξυλοπόδαρα: η ιστορία τους
Οι βοσκοί που ζούσαν στη Νοτιοδυτική Γαλλία -και ειδικότερα στο Λαντ- χρησιμοποιούσαν ξυλοπόδαρα από τον 18ο αιώνα. Η περιοχή ήταν φτωχική και οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία. Οι γεωργικές εκτάσεις που υπήρχαν είχαν μετατραπεί σε τεράστιο βοσκότοπο. Υπολογίζεται μάλιστα ότι γύρω στο 1850 έβοσκαν εκεί ένα εκατομμύριο πρόβατα! Επειδή δεν υπήρχαν δρόμοι, οι βροχοπτώσεις δυσχέραιναν την κατάσταση γιατί το έδαφος γινόταν βαλτώδες. Οι βοσκοί δυσκολεύονταν να ακολουθούν το κοπάδι τους και προκειμένου να δώσουν λύση στο πρόβλημά τους άρχισαν να χρησιμοποιούν ξυλοπόδαρα, τα οποία είχαν 1,5 μ. ύψος. Οι ντόπιοι τα αποκαλούσαν «tchangues», που σήμαινε «μεγάλα πόδια». Με αυτόν τον τρόπο οι βοσκοί μπορούσαν να καλύψουν πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις με ευκολία, αλλά και να έχουν ένα ευρύτερο οπτικό πεδίο.
Όταν οι βοσκοί εντυπωσίασαν την πριγκίπισσα!
Οι βοσκοί είχαν εξασκηθεί τόσο πολύ στο περπάτημα αλλά και το τρέξιμο με ξυλοπόδαρα που εντυπωσίαζαν με την τεχνική τους και φαίνονταν σαν να έκαναν ακροβατικά! Η πριγκίπισσα Ζοζεφίν σε μία επίσκεψή της στην περιοχή με σκοπό να συναντήσει τον Ναπολέοντα είχε εκδηλώσει τον θαυμασμό της για τις επιδέξιες ακροβατικές κινήσεις των βοσκών. Σταδιακά άρχισαν πολλοί να ενδιαφέρονται για τα ξυλοπόδαρα για καθαρά ψυχαγωγικό σκοπό.
Στα τέλη του 19ου αιώνα η χρήση ξυλοπόδαρων στο Λαντ μειώθηκε αισθητά. Αυτό συνέβη επειδή περιορίστηκε η εκτροφή ζώων. Ο βασικός λόγος ήταν η ανάγκη για οικονομική ανάπτυξη του Λαντ. Έτσι, στους άλλοτε βοσκότοπους φυτεύτηκαν χιλιάδες πεύκα και σταδιακά το Λαντ αναπτύχθηκε οικονομικά. Σήμερα εκεί υπάρχει το μεγαλύτερο «δάσος θαλάσσιας πεύκης» στην Ευρώπη!
About stilts
Το 1891 ο γάλλος αρτοποιός Σιλβέιν Ντόρνον περπάτησε πάνω σε ξυλοπόδαρα από το Παρίσι προς τη Μόσχα σε διάστημα 58 ημερών.
Tα ξυλοπόδαρα ήταν γνωστά από την αρχαιότητα. Κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. στην αρχαία Ελλάδα, υπήρχαν τα κωλόβαθρα που αποτελούνταν από το κῶλον το οποίο ήταν το άκρο/πόδι και το βάθρον η βάση του άκρου.
Της Βένιας Αντωνίου
