Κάθε εποχή, σχεδόν, στην ιστορία της ανθρωπότητας, θεωρούσε ότι είχε περισσότερες γνώσεις από την προηγούμενη. Οι ανθρωπιστές της Αναγέννησης θεωρούσαν εποχή σκότους τον Μεσαίωνα. Οι στοχαστές του Διαφωτισμού προσπάθησαν να εξαλείψουν τις δεισιδαιμονίες με τη λογική, ενώ στον σημερινό υπερ-διασυνδεδεμένο κόσμο φαινομενικά απεριόριστες πληροφορίες είναι διαθέσιμες μόλις τις ζητήσουμε. Όμως τι γίνεται με τη γνώση που χάθηκε στην πορεία των αιώνων; Είμαστε πραγματικά λιγότερο αδαείς από τους προγόνους μας;
