Καθόμαστε που λες ήσυχα-ήσυχα με τον καφέ μας, και να ‘σου η λίστα της New York Times με τις 100 καλύτερες ταινίες του 21ου αιώνα. Τόσο τολμηρή που θα σε κάνει να αναρωτηθείς: «Μήπως τόσα χρόνια έβλεπα μόνο σειρές και Marvel;». (Ναι.)
Από τις 100, οι περισσότεροι έχουμε δει άντε… 17. Κι αυτό με το ζόρι.
Και κάπου εκεί αρχίζει η υπαρξιακή κρίση:
– Γιατί η μόνη ταινία του Lord of the Rings που μπήκε είναι το χειρότερο από τα τρία;
– Γιατί κανείς δεν αναφέρει ότι το Moneyball είναι μεν καλό, αλλά χωρίς να πεις κουβέντα για το pitching staff του Oakland, δεν λέει και πολλά.
– Και πού είναι το Parasite; (Ευτυχώς, είναι μέσα. Βαθιά ανάσα.)
Αν αγαπάς το Interstellar, θα νευριάσεις που μπήκε χαμηλά (#89), αν αγαπάς τον Nolan, θα χαρείς που το Dark Knight (#28) παίρνει τη θέση που του αξίζει – σχεδόν.
Κι αν αγαπάς τον Daniel Day-Lewis αλλά δεν αντέχεις άλλο Daniel Day-Lewis, σ’ ακούμε. Δεν είναι όλοι για τα «There Will Be Blood».
Όμως η λίστα έχει και διαμαντάκια:
Το Arrival (#29), μια ταινία που μας θύμισε πως η επικοινωνία δεν είναι θέμα γλώσσας, αλλά προθέσεων.
Το Grand Budapest Hotel (#22), για όσους αγαπούν τα παστέλ, τη συμμετρία και τον Wes Anderson, ακόμα κι όταν δεν καταλαβαίνουμε γιατί το αγαπάμε.
Και φυσικά, Best in Show (#57), που κανείς δεν περίμενε ότι θα μπει, αλλά μπήκε – γιατί να μην μπουν και τα δικά μας Safe Sex, Hardcore ή έστω το Ας Περιμένουν οι Γυναίκες;
Από τις 10 πρώτες (που δεν θα τις αποκαλύψουμε), κάποιες θα σε εκπλήξουν, άλλες θα τις έχεις σε watchlist από το 2017 και μία τουλάχιστον είναι τρομακτική – κυριολεκτικά, είναι horror.
Όπως και να ’χει, η λίστα της NYT είναι μια αφορμή να θυμηθούμε γιατί αγαπάμε το σινεμά: γιατί μας κάνει να γελάμε, να κλαίμε, να προβληματιζόμαστε και – βασικά – να καθόμαστε ήσυχοι για 2 ώρες χωρίς να κοιτάμε το κινητό μας. Ή έστω να προσπαθούμε.
Challenge για το Σαββατοκύριακο;
Βρες μια ταινία από τη λίστα που δεν έχεις δει και δες την. Αν δεν σου αρέσει, γράψε κι εσύ μια λίστα με τις 100 καλύτερες αδικημένες ταινίες ever. Ξεκίνα με το The Holiday. Ξέρεις ότι το αξίζει.
Καλή θέαση — και καλό κουράγιο στους φίλους που θα δουν Mad Max: Fury Road και θα αναρωτηθούν αν είναι όντως το #11.
ΥΓ. Αν θες να δεις όλη τη λίστα, κάνε κλικ εδώ (είναι free gift link). Αλλά έχε και ένα Letterboxd δίπλα να κρατάς σκορ.
Οι 21 ελληνικές ταινίες που δεν θυμόσουν ότι ήταν τόσο καλές
ή αλλιώς, να γιατί η καλή ελληνική ταινία δεν πέθανε ποτέ – απλώς την είχες ξεχάσει
Δεν φταίς εσύ. Φταίει που σε κάθε συζήτηση για ελληνικό σινεμά κάποιος θα πετάξει ένα «εντάξει, εκτός απ’ τον Αγγελόπουλο, τίποτα δεν άξιζε». Ή «το μόνο καλό ήταν το Safe Sex» (που ήταν, αλλά λέμε τώρα).
Ήρθε όμως η ώρα να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας — με 21 ελληνικές ταινίες που ίσως δεν βγήκαν στη λίστα των New York Times, αλλά βγήκαν από την ψυχή μας.
1. Όλα είναι δρόμος (1998)
Η ταινία που σε έκανε να θες να πας στην Ξάνθη… χωρίς λόγο. Ο Καφετζόπουλος σε ερμηνεία που έπρεπε να διδάσκεται.
2. Νύφες (2004)
Αν δεν έχεις αναστενάξει με τον Damian Lewis και τη Βικτώρια Χίσλοπ πριν γίνει σειρά, δες το τώρα.
3. Πολίτικη κουζίνα (2003)
Ναι, την έχεις δει. Ναι, έχεις κλάψει. Ναι, πεινάς και τώρα που το σκέφτεσαι.
4. Ας Περιμένουν οι Γυναίκες (1998)
Χατζησάββας, Καφετζόπουλος, Σερβετάς. Οδηγούν, γελούν, φλερτάρουν. Δεν υπάρχει άλλος λόγος.
5. Στρέλλα (2009)
Η Μίνα Ορφανού απλώς συγκλονιστική. Ένα μεγάλο βήμα για το ελληνικό queer σινεμά.
6. Το μικρό ψάρι (2014)
Ένα έπος του Οικονομίδη που σε τραβάει από το μανίκι. Δεν είναι εύκολο — είναι όμως εξαιρετικό.
7. Suntan (2016)
Η Αντίπαρος όπως δεν την ήξερες. Ή μάλλον, όπως δεν ήθελες να την ξέρεις. (Όχι για πρώτο ραντεβού.)
8. Xenia (2014)
Δύο αδέρφια σε road trip. Με soundtrack που σε στοιχειώνει και σινεμά που δεν το ξεχνάς.
9. Πλατεία Αμερικής (2016)
Μετανάστες, φόβος, ταυτότητα και όλη η Ελλάδα μέσα σε μια πολυκατοικία.
10. Το βλέμμα του Οδυσσέα (1995)
Ο Αγγελόπουλος όπως τον αξίζει: βαθύς, πολιτικός, αργός και μεγαλειώδης.
11. Miss Violence (2013)
Θα σε κάνει να μη θες να αναπνεύσεις. Αριστοτεχνικό, ανατριχιαστικό, μοναδικό.
12. Το γάλα (2011)
Ένα δυνατό δράμα γύρω από τη μετανάστευση και τη μητρική αγάπη. Δεν συζητήθηκε όσο έπρεπε.
13. Τετάρτη 04:45 (2015)
Ένα ελληνικό noir με ρυθμό, ένταση και φοβερή ατμόσφαιρα. Πες το και άλλη μια ευκαιρία στο ελληνικό θρίλερ.
14. Ρεμπέτικο (1983)
Μουσική, Ιστορία και μια Μαριώ που σπάει την καρδιά. Άθλος.
15. Καλή Πατρίδα, Σύντροφε (1986)
Ένα πολιτικό και προσωπικό ταξίδι. Αν το βρεις, δες το.
16. Hard Goodbyes: My Father (2002)
Ένα παιδί, μια απώλεια και μια από τις πιο συγκινητικές ερμηνείες από παιδί ηθοποιό.
17. Αγρύπνια (2005)
Μια μικρή, ανεξάρτητη ταινία που μιλά για τη σιωπή, τη νύχτα και την ανάγκη για επαφή.
18. Η δουλειά της (2018)
Μια γυναίκα βρίσκει για πρώτη φορά δουλειά — και φωνή. Δυνατή κοινωνική ματιά, αθόρυβη συγκίνηση και μια Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου που κρατάει όλη την ταινία στους ώμους της.
19. Ευτυχία (2019)
Μαρία Πολυδούρη meets Netflix. Και όμως, λειτούργησε.
20. Ο Δράκος (1956)
Κλασικό, ahead of its time και με μια φωτογραφία που ζαλίζει. Μάθε τον Κούνδουρο.
21. Ακαδημία Πλάτωνος (2009)
Ο Τσακίρογλου μαθαίνει ότι είναι Αλβανός. Και μαζί του, μαθαίνουμε κι εμείς τι σημαίνει ταυτότητα.
Δεν είδες ακόμα το «The Favourite» του Λάνθιμου και τρέμεις τη σούπα με τη γλώσσα της βασίλισσας; Βάλε τη Στρέλλα και πάμε από την αρχή.
Αν έχεις δικές σου προσθήκες, στείλε μας. Και μπορεί να βγάλουμε και δεύτερη λίστα — με ελληνικές ταινίες που δεν είδε ποτέ κανείς και ντρέπεται να το παραδεχτεί. (Ναι, Λούφα και Παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο, για σένα λέμε)
Καλή θέαση!
){kind=link}