Tο νερό πρωταγωνιστεί στην περίτεχνη και πλούσια Αλάμπρα της Γρανάδας, ένα ανακτορικό συγκρότημα του 13ου αιώνα που αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά παραδείγματα μαυριτανικής αρχιτεκτονικής παγκοσμίως. Ρέει σε κανάλια που δροσίζουν τα κτίρια, αναβλύζει από σιντριβάνια σε μεγαλοπρεπή δωμάτια και αυλές και πλαισιώνει τις αψιδωτές πόρτες. Επιπλέον, το ίδιο περίπλοκο σύστημα δίνει χρώμα στους φημισμένους κήπους του Generalife, του πρώην θερινού παλατιού που βρίσκεται ακριβώς δίπλα. Στην εποχή του, 1000 χρόνια πριν, ήταν ένα από τα πιο εξελιγμένα υδραυλικά δίκτυα στον κόσμο, ικανό να αψηφά τη βαρύτητα και να ανεβάζει νερό από τον ποταμό σχεδόν ένα χιλιόμετρο πιο κάτω. Ακόμα και σήμερα όμως εντυπωσιάζει! Ενώ οι παλαιότεροι Μαυριτανοί χρησιμοποιούσαν απλές Acequias, ή μικρά κανάλια, στις γύρω περιοχές για αιώνες, με βάση τις τεχνικές άρδευσης που είχαν μάθει από τους Πέρσες και τους Ρωμαίους, η μεγάλη καινοτομία των Νασρίδων ήταν να σχεδιάσουν ένα που θα μετέφερε νερό 6 χιλιόμετρα από τον πλησιέστερο ποταμό και στη συνέχεια ανηφορικά στο περίτεχνο συγκρότημα αυλών, κήπων και λουτρών τους. Η βάση της καινοτομίας τους ήταν η Acequia Real -ένα κανάλι 6 χιλιομέτρων που αντλούσε νερό από τον ποταμό Darro.
