Τα αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα είναι ετερογενείς διαταραχές που –πολλές φορές – σχετίζονται με σημαντική νοσηρότητα και θνησιμότητα.
Ένα αυτοάνοσο νόσημα είναι μια πολυσυστηματική διαταραχή κατά την οποία το σώμα επιτίθεται στον εαυτό του. Αυτό προκαλεί πολλά διαφορετικά συμπτώματα που επηρεάζουν τις αρθρώσεις, τα εσωτερικά όργανα και το δέρμα. Έχουν περιγραφεί αρκετές δερματικές εκδηλώσεις στην εμφάνιση, συσχέτιση και εξέλιξη διαφόρων ρευματικών παθήσεων.
Εκτός από τις ιατρικές τους επιπτώσεις, αυτές οι δερματικές εκδηλώσεις μπορεί να είναι πηγή ψυχολογικής επιβάρυνσης του ασθενούς.
Τα δερματικά χαρακτηριστικά μπορεί να προηγούνται, να συνυπάρχουν ή να ακολουθούν την ανάπτυξη της ρευματικής νόσου. Οι δερματικές εκδηλώσεις μπορεί να επιτρέψουν τη διάγνωση ρευματολογικών διαταραχών. Η αυτοάνοση αιτία των αυτοάνοσων παθήσεων με προσβολή του δέρματος επιβεβαιώνεται με την βιοψία της δερματικής βλάβης με τη μέθοδο άμεσου ανοσοφθορισμού που αποκαλύπτει την εναπόθεση αντισωμάτων στο δέρμα.
Υπάρχουν πολλά Αυτοάνοσα νοσήματα που επηρεάζουν το δέρμα:
Δερματικός ερυθηματώδης λύκος
Περίπου το 25% των ασθενών με συστηματικό ερυθηματώδη λύκο (ΣΕΛ) παρουσιάζουν αρχικά προσβολή του δέρματος. Είναι σημαντικό να ταξινομηθεί σωστά ο δερματικός ερυθηματώδης λύκος (CLE), καθώς βοηθά στον προσδιορισμό του υποκείμενου τύπου και της σοβαρότητας του SLE.
Ο λύκος είναι μια σοβαρή αυτοάνοση ασθένεια που προσβάλλει κυρίως γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία. Υπολογίζεται ότι 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι στις ΗΠΑ πάσχουν από λύκο. Όταν η ασθένεια είναι πιο σοβαρή, μπορεί να επηρεάσει ολόκληρο το σώμα, συμπεριλαμβανομένου του δέρματος, των αρθρώσεων, των νεφρών, της καρδιάς, των πνευμόνων, των αιμοφόρων αγγείων και του εγκεφάλου. Τέσσερα από τα εννέα κριτήρια του Αμερικανικού Κολλεγίου Ρευματολογίας για τον ΣΕΛ είναι δερματικά σημάδια (δηλαδή, εξάνθημα ελονοσίας/πεταλούδας, δισκοειδής πλάκες, φωτοευαισθησία και στοματικά έλκη).
Σκληρόδερμα
Αυτή είναι μια διαταραχή του συνδετικού ιστού που προκαλεί πάχυνση και σκλήρυνση του δέρματος (μια διαδικασία γνωστή ως ίνωση). Τα αιμοφόρα αγγεία μπορεί επίσης να προσβληθούν. Το σκληρόδερμα συνήθως ξεκινά με μερικές ξηρές κηλίδες δέρματος στα χέρια ή το πρόσωπο που στη συνέχεια γίνονται πιο παχιές και σκληρές. Αυτές οι
βλάβες του δέρματος στη συνέχεια εξαπλώνονται σε άλλες περιοχές του δέρματος.
Δερματομυοσίτιδα
Η δερματομυοσίτιδα είναι μια ιδιοπαθής μικροαγγειοπάθεια που χαρακτηρίζεται από δερματικές αλλαγές με (ή χωρίς, σε ορισμένες περιπτώσεις) μυοπάθεια. Σε μυοπαθητικές περιπτώσεις, το εξάνθημα προηγείται της μυϊκής αδυναμίας σε ποσοστό έως και 50% των ασθενών. Τα παθογνωμονικά χαρακτηριστικά της δερματομυοσίτιδας περιλαμβάνουν το σημείο Gottron, ένα ερυθροπλακώδες εξάνθημα στις αρθρώσεις των εκτεινόντων δακτύλων.
Ψωριασική Αρθρίτιδα
Η ψωρίαση έχει συνήθως μια χαρακτηριστική εμφάνιση σαφώς καθορισμένων ερυθηματωδών φολιδωτών πλακών. Ο επιπολασμός της ψωρίασης είναι 3%, και ένα ποσοστό ασθενών με ψωρίαση: 6% έως 42% θα εμφανίσει ψωριασική αρθρίτιδα. Η ψωριασική αρθρίτιδα μπορεί να συνυπάρχει (15-20%) ή να προηγείται (10-15%) της δερματικής προσβολής, ειδικά σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Τα συμπτώματα και τα σημεία της φλεγμονώδους αρθρίτιδας θα πρέπει να διερευνώνται μετά από εξέταση σε ασθενείς με ψωρίαση.
Συμπερασματικά
Η ολοκληρωμένη αξιολόγηση των δερματικών ευρημάτων των ρευματικών παθήσεων είναι σημαντική για να καταστεί δυνατή η ακριβής διάγνωση. Τα σημάδια του δέρματος είναι χρήσιμα στη διάγνωση της ρευματικής νόσου, καθώς συχνά προηγούνται των συστηματικών συμπτωμάτων. Μπορούν επίσης να λειτουργήσουν ως προγνωστικός δείκτης και να
προβλέψουν τη συστηματική συμμετοχή.
