Πριν λίγο καιρό αν άθροιζες όλα μου τα αδιάβαστα εισερχόμενα, είχα περίπου κάτι παραπάνω από 14.000 (ναι το ξέρω δεν τα λες και λίγα). Λυπάμαι που το παραδέχομαι αλλά έτσι λειτουργούσα μέχρι πρόσφατα. Πολλές φορές άφηνα emails αδιάβαστα μόνο και μόνο για να μη φανώ πολύ ανυπόμονη ή κάτι τέτοιο. Να το παίξω λίγο ιστορία ρε παιδί μου, τύπου είμαι πολύ απασχολημένη για να σου απαντήσω αμέσως και διάφορες άλλες τέτοιες ανοησίες. Ή γιατί δεν ήταν ένα απλό email που ξεμπέρδευα με ένα ναι ή ένα όχι, ήξερα πως θα μου φάει πολύ χρόνο και απλά το αγνοούσα λες και θα εξαφανιζόταν ως δια μαγείας. Αυτό όμως ανήκει στο παρελθόν. Τώρα, εάν λάβω ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που απαιτεί απάντηση ναι/όχι, ή έλεγχο του ημερολογίου μου ή κάποια άλλη γρήγορη απάντηση, το κάνω αμέσως. Και αν αυτό σημαίνει ότι απαντώ σε κάποιον 45 δευτερόλεπτα μετά τη λήψη του μηνύματός του, ας είναι. Η έξυπνη και γρήγορη διαχείριση των emails μου εξοικονομεί χρόνο ώστε να απαντήσω πιο στοχευμένα στα υπόλοιπα που απαιτούν μεγαλύτερη προσοχή. Με αυτό τον τρόπο και τα εισερχόμενά μου δεν με κατακλύζουν αλλά και δείχνει στους πελάτες και τους συναδέλφους μου ότι ανταποκρίνομαι άμεσα (σχεδόν) κάτι που ελπίζω ότι θα βοηθήσει στην ενίσχυση της επαγγελματικής μου πορείας.
Όπως είπαμε και την Παρασκευή αφήνοντας τα πράγματα στην τύχη τους απλά δημιουργούσα περισσότερες και πιο χρονοβόρες δουλειές του σπιτιού. Αν και δοκίμασα πολλές φορές να το διακωμωδήσω με το γνωστό κρύο αστείο “αφού είναι του σπιτιού γιατί να τις κάνω εγώ” και αφού είδα ότι απλά κάθε μέρα η κατάσταση επιβαρυνόταν αποφάσισα να κάνω μικρές διορθωτικές κινήσεις και να επαναφέρω κάθε τι στη θέση του. Ή για να το θέσω καλύτερα με δύο μικρά παιδιά, ένα σύζυγο και ένα σκύλο προσπαθώ να επαναφέρω τακτικά τα πράγματα στη θέση τους. Πριν τον κανόνα του 1′ ήταν πολύ εύκολο να αφήσουμε να δημιουργηθούν “μικρές” δουλειές του σπιτιού. Ο άντρας μου και εγώ αφήναμε τις κούπες καφέ πάνω στον πάγκο της κουζίνας, τα παιδιά πετούσαν τα βρώμικα ρούχα στο πάτωμα του μπάνιου, βγάζαμε ένα κατσαβίδι για κάτι και το αφήναμε μετά στο τραπέζι και ούτω καθεξής. Έπειτα, κάθε λίγες μέρες απογοητευόμασταν για την κατάσταση των πραγμάτων και αφιερώναμε ένα σοβαρό μέρος του χρόνου μας στην τακτοποίηση. Αυτό δεν συμβαίνει πια, και είναι εκπληκτικό. Γνωρίζω ότι αυτό ακούγεται απίστευτα βασικό, αλλά το να επαναφέρω τα πράγματα εκεί που ανήκουν δεν μου είναι εύκολο. Έτσι, το να μάθω τον εαυτό μου να το κάνω αμέσως αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο!
Υπάρχουν μέρες που νιώθω ότι δεν έχω κάνει τίποτα και είμαι πεπεισμένη ότι τα πράγματα στη ζωή μου δεν είναι όπως θα ήθελα. Μου έκανε τρομερή διαφορά στην ψυχολογία μου όταν μπορούσα να πω στον εαυτό μου λίγο πριν κοιμηθώ πόσα “μικρά” πράγματα του 1′ διαχειρίστηκα και ολοκλήρωσα μέσα στην ημέρα μου. Ο κανόνας του ενός λεπτού μου έδειξε ότι τα μικρά πράγματα αθροίζονται και στο τέλος της ημέρας η ολοκλήρωσή τους μου προκαλεί θετικά συναισθήματα.
