Η Πάστα σεράνο, το πρώτο μυθιστόρημα του Τάκη Ζαχαράτου είναι μια αφήγηση βγαλμένη κατευθείαν από τη ζωή.
«Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο σαν χάδι σε όλους αυτούς που δεν μίλησαν, δεν αντιστάθηκαν, φοβήθηκαν, αιχμαλωτίστηκαν, κακοποιήθηκαν. Είναι η αγκαλιά μου σε όλους αυτούς.»
Οι άνθρωποι είμαστε σαν τα αυτοκίνητα στα φανάρια, άλλοι περνάνε με κόκκινο, άλλοι περνάνε με πορτοκαλί, άλλοι με πράσινο, υπάρχουν και κάποιοι που έχουν παρκάρει στη λωρίδα έκτακτης ανάγκης και μένουν εκεί για χρόνια βλέποντας απλά τα φανάρια να αλλάζουν χρώματα.
Αν δεν βάλεις εσύ την ταχύτητα, αν δεν τολμήσεις, βαλτώνεις σε μια κινούμενη άμμο που σιγά σιγά σε καταπίνει χωρίς να το πάρεις χαμπάρι.
