Γνωρίζω ότι τα άρθρα μου πάντα έχουν μια νότα αισιοδοξίας, καθώς είμαι από μόνη μου ένα άτομο αισιόδοξο.
Όμως επειδή μου έχει δοθεί η ευκαιρία να αποτυπώσω τις σκέψεις μου σε μια στήλη, αυτή τη φορά οφείλω να αναφερθώ σε ένα αγαπημένο πρόσωπο που έφυγε και δεν είναι στην ζωή εδώ και 9 χρόνια … Τη μητέρα μου!
Μαμά!
Σε φέρνει στον κόσμο, πονάει …
Κάνει ό,τι καλύτερο για σένα!
Δεν έχει ακολουθήσει κάποια σχολή γονέων και όμως δίνει το μπορετό της!
Είναι τόσο μοναδική η αίσθηση από το χάδι της, όπου ακόμα και τώρα ως μεσήλικας το θυμάμαι και το λησμονώ!
Η μυρωδιά της αποτυπωμένη για πάντα στη θύμησή μου…
Τα αμέτρητα βραδιά που καθόταν ακούραστη στο προσκέφαλό μου ακόμα και με έναν απλό πυρετό μέχρι τη στιγμή που εγώ έφερα στον κόσμο το δικό μου παιδί.
Διπλά μου εκεί, με τις συμβουλές και τα λόγια … Αχ, Θεέ μου, αυτά τα σοφά!
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά;
Η μητέρα, αυτό το πλάσμα που έχουμε κοντά μας από τη στιγμή που θα έρθουμε στον κόσμο είναι εκεί, ακούραστος φρουρός!
Προσφέρει αγάπη άνευ όρων, χωρίς αντάλλαγμα και κάποιοι την πληγώνουν…άθελα ή ηθελημένα…
Η Μαμά δεν έχει ακολουθήσει καμία Σχολή Γονέων, ενστικτωδώς πράττει και πράττει καλώς!
Ακούω πολλές φορές ανθρώπους να μιλούν άσχημα, να φέρονται χωρίς ευγένεια στη μητέρα τους και να μην της αναγνωρίζουν, τους κόπους και τις θυσίες!
Να την κρίνουν με το παραμικρό, να νευριάζουν που απλά η Μαμά τους είπε τη γνώμη της, λάθος ή σωστή. «Μάνα είναι μόνο μια» και το ξέρουμε όλοι αυτό!
Αν ακόμα έχετε τις μητέρες σας να τις μιλάτε, να τις αγκαλιάζετε με τα λόγια και τα χέρια σας.
Να σηκώνετε το τηλέφωνό σας, όταν σας καλούν όσο και πιεσμένοι να είστε!
Να τις αγαπάτε …
Και το κυριότερο, να τις ευχαριστείτε καθημερινά γι’ αυτό που είναι και για όλα αυτά που απλόχερα σας έχουν προσφέρει και θα σας προσφέρουν ακούραστα-ασταμάτητα!
Είμαι πολύ ευτυχισμένη που είχα τη συγκεκριμένη Μαμά και πιο πολύ που πρόλαβα να της πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την αγάπη της, τη διδασκαλία της, για όλα αυτά που σήμερα με έχουν κάνει έναν σωστό και δίκαιο άνθρωπο!
Για τη μητέρα μου- για την Μαρούσκα!!
Για εκείνον που έφυγε νωρίς…
Ο Άρης μπορεί να έχει το όνομα του θεού του πολέμου όμως ο χαρακτήρας του δεν είχε καμία σχέση! Χαμογελαστός, ευγενής, χαρούμενος και μια σπάνια ψυχή που μοίραζε μόνο αγάπη! Ο Άρης έφυγε εντελώς ξαφνικά αφήνοντας όλους εμάς που τον αγαπάμε αμίλητους…και μουδιασμένους! Αποχαιρετώ τον Άρη με σεβασμό, με ένα τεράστιο γιατί… και εύχομαι εκεί στο άγνωστο να λάβει τη θέση που αρμόζει με όλες τις τιμές που του αξίζουν! Το λιγότερο που μπορώ να κάνω ως φόρο τιμής για σένα φίλε μου είναι να σε ευχαριστήσω για το ότι συναντηθήκαμε σε αυτή τη ζωή! Για τον Άρη τον αιώνιο έφηβο με πολλή αγάπη!
