Ένα μυθιστόρημα που ανταποκρίνεται στην ταραχώδη σύγχυση του να γίνεις γυναίκα σήμερα, το Παπαγαλάκι ρωτά και αρχίζει να απαντά στις βασικές ερωτήσεις. Πώς μας κάνουν οι αναμνήσεις, μας φυλακίζουν και μας απελευθερώνουν; Πώς τιμούμε τις εμπειρίες μας και συνεχίζουμε να γινόμαστε οι πιο δυνατοί, αληθινοί μας εαυτοί; Για ποιον είμαστε υπεύθυνοι, τι οφείλουμε και πώς τους επιτρέπουμε να αλλάξουν;
Την εβδομάδα του γάμου της, επισκέπτεται τη Νύφη ένα πουλί, στο οποίο αναγνωρίζει τη νεκρή γιαγιά της, λόγω της γαλάζιας γραμμής κάτω από τα μάτια της, της αμφίβολης έκφρασης και του τρόπου που ρωτά: Τι είναι το διαδίκτυο; Η γιαγιά της είναι ένα παπαγαλάκι. Της λέει να μην παντρευτεί. Της λέει: Πήγαινε και βρες τον αδερφό σου. Τις επόμενες ημέρες, η πορεία της Νύφης προς τον βωμό γίνεται ένα άγριο και ολοένα και πιο κατακερματισμένο, ασταθές ταξίδι που κλίνει προς το σουρεαλιστικό και την αναγκάζει να αντιμετωπίσει ζητήματα που είναι βαθιά θαμμένα.
