«Δεν πετάμε ό,τι παλιώνει» γράφει σ’ ένα στίχο της η Κλεονίκη Δρούγκα, αναγνωρίζοντας την ακριβή θέση λέξεων, φράσεων, ξεχασμένων συναισθημάτων, πραγμάτων που σκέβρωσαν στον χρόνο. γιατί η ποίηση όπως κι η ζωή τα χρειάζεται, τ’ ανανεώνει, τους ξαναδίνει πνοή και κάπως έτσι προκύπτουν τα νέα έργα που έρχονται να ταράξουν τη γαλήνη του αναγνώστη: σήμερα απ’ το πρωί/ την ησυχία των χαρτιών ταράζω/ τις σκέψεις συμμαζεύω/ στα βαθουλώματα κυμάτων τα πάθη/ ξεδιπλώνω/ στη θέση των παλιών πληγών/ βάλσαμο βάζω/ τα χλωρά με τα χλωρά/ τα ξερά όλα έξω./ Μια τακτοποίηση κάνω/ σε ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα («τακτο-ποίηση»). 40 ποιήματα περιλαμβάνει η νέα 3η ποιητική συλλογή «με δανεικό μολύβι» εκ των οποίων τα 6 πεζόμορφα αποτελούν τις εισαγωγικές ενότητες των έξι προσεκτικά ταξινομημένων κεφαλαίων. Κάθε ποίημα βρίσκεται ακριβώς στη θέση που του αρμόζει αποτελώντας μια σφιχτή ενότητα με τα υπόλοιπα. (Τίποτε δεν γίνεται τυχαία).
