Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα κατά της Αρθρίτιδας θα αναφερθούμε στη φλεγμονή των αρθρώσεων που προκαλεί πόνο και πρήξιμο.
Ο όρος προέρχεται από: arthr- (από αρχαία ελληνικά : ἄρθρον =
ανάβει «από κοινού») και -itis (από -ῖτις , -îtis ), η τελευταία κατάληξη
σχετίζεται με φλεγμονή.
Άρθρωση είναι το μέρος του σώματος, όπου δύο ή περισσότερα
οστά ενώνονται.
Οι αρθρώσεις μπορεί να είναι άκαμπτες, (κρανίο } ή κινητές (γόνατα,
ισχία, ώμοι).
Πολλές αρθρώσεις έχουν χόνδρο στα άκρα των οστών όπου ενώνονται.
Ο υγιής χόνδρος μας βοηθά να κινούμαστε, επιτρέποντας στα οστά να
«γλιστρούν» το ένα πάνω στο άλλο.
Ο πόνος αποτελεί το κύριο σύμπτωμα της Αρθρίτιδας και ποικίλει σε
σοβαρότητα. Μπορεί να συνδιάζεται με πρωινή Δυσκαμψία.
Η σωστή Διάγνωση είναι συνήθως αντικείμενο του Ρευματολόγου και
συνάρτηση του ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ, της καλής Κλινικής Εξέτασης και των
εργαστηριακών εξετάσεων.
Η θεραπεία ποικίλλει ανάλογα με τον τύπο της αρθρίτιδας και το
είδος της πάθησης που την προκαλεί.
Ο κύριος στόχος της θεραπείας μίας νόσου που προκαλεί Αρθρίτιδα
είναι η ύφεση της κύριας νόσου η οποία θα οδηγήσει σε αντιμετώπιση
των συμπτωμάτων γενικά (συμπεριλαμβανομένης της Αρθρίτιδας)
και η βελτίωση της ποιότητας ζωής, λαμβάνοντας υπ’ όψιν το προφίλ
του εκάστοτε ασθενούς!
Για τη Ρευματειδή Αρθρίτιδα π.χ. σκοπός είναι να αναχαιτιστεί
έγκαιρα η πορεία της νόσου. Αυτό επιτυγχάνεται φαρμακευτικά με
κορτιζόνη, φάρμακα τροποποιητικά της νόσου (DMARDs) και
βιολογικούς παράγοντες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ
Δεν πρέπει ποτέ να εξετάζουμε – Διαγνωστικά και
Θεραπευτικά – μία φλεγμαίνουσα άρθρωση (Αρθρίτιδα),
σαν μεμονωμένο φαινόμενο, αλλά σαν μέρος μιας νόσου
της οποίας αποτελεί σύμπτωμα.
