15) “Οι δαίμονες του Αρέτσο” της Αλέκας Πλακονούρη

Στους Δαίμονες του Αρέτσο ο αναγνώστης ταξιδεύει σε τόπους γνώριμους και άγνωστους, σύγχρονους και παλιούς, βαθιά πραγματικούς και μαγικούς ταυτόχρονα. Συναντά πρόσωπα με σάρκα και οστά, που ίσως κάποτε βιαστικά τα προσπέρασε. Γνωρίζει την «ιστορία των απλών ανθρώπων που γράφεται με γιώτα μικρό», και τότε εκείνη φωτίζεται μυστικά και γίνεται Ιστορία με γιώτα κεφαλαίο.

Στο ταξίδι του αυτό φεύγει απ’ το λιμάνι της Πάτρας τον Μάρτιο του 1911 με το υπερωκεάνιο Πατρίς, έχοντας ως προορισμό την Αμερική∙ ταξιδεύει σε μια κωμόπολη της Πελοποννήσου, όπου σε ένα σωματείο αχθοφόρων συναντά την κομμουνιστική αρχή «από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του»∙ βρίσκεται στη Χαλκίδα, να συζητάει σε ένα καφενείο με τον Γιάννη Σκαρίμπα∙ στην πλατεία Συντάγματος αντικρίζει απογυμνωμένο έναν θωρακισμένο ματατζή. Και το ταξίδι συνεχίζεται…

Η συγγραφέας δανείζεται από την τέχνη των εικαστικών τους τίτλους καθεμιάς από τις τρεις ενότητες των διηγημάτων της ‒ Νωπογραφίες, Κολάζ, Graffiti. Από τις εκδόσεις Κέδρος.

 

2 ΒΙΒΛΙΟ

“Πότε διάβολος πότε άγγελος” του Κώστα Ακρίβου

Ένα μυθιστόρημα που δεν είναι ακριβώς ιστορικό, αλλά μάλλον μια σύγχρονη εξιστόρηση που από τη μια ψάχνει να ανακαλύψει ποιος ήταν ο Καραϊσκάκης και από την άλλη τι σημαίνει να είσαι ένας οιονεί απόγονός του. Ένας άντρας μεγαλώνει, ζει και πεθαίνει χωρίς ποτέ να μάθει ποιος ήταν ο πατέρας του – ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ένας άλλος θα περάσει όλη του τη ζωή αγαπώντας λάθος άνθρωπο για πατέρα – Μήτρος Αγραφιώτης το όνομά του. Οι δρόμοι τους θα συναντηθούν στα αίματα και στις θυσίες της επανάστασης του ΄21. Τους ενώνει ο πόθος για την ελευθερία της πατρίδας, αλλά και κάτι βαθύτερο που ο ένας το αγνοεί και ο άλλος το αποσιωπά επίτηδες.
Πολλά χρόνια αργότερα, όταν πια εκείνο που έχει μείνει απ΄ όλα αυτά είναι ένα αμήχανο αίσθημα ευγνωμοσύνης, το ερώτημα συνεχίζει να βασανίζει τον αφηγητή από την παιδική του ακόμη ηλικία: ήρωας γεννιέσαι ή γίνεσαι; Από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.