Τα Αυτοάνοσα Ρευματικα Νοσήματα είναι χρόνιες ασθένειες που εμφανίζονται όταν ο οργανισμός επιτίθεται και καταστρέφει τα δικά του κύτταρα και όργανα. Οι κρίσεις πανικού είναι πραγματικά ένα όλο και συχνότερο φαινόμενο.
Συχνά βιώνονται ως ένα αιφνίδιο επεισόδιο φόβου και άγχους με μία σειρά από
έκδηλα σωματικά συμπτώματα επιπλέον. Μπορεί να συμβούν στον οποιονδήποτε, οποτεδήποτε και ξαφνικά – χωρίς προειδοποιητικά σημάδια, π.χ. στην οδήγηση, ανάμεσα σε κόσμο, σε εμπορικό κέντρο, σε μία σύσκεψη στη δουλειά, στο δρόμο ή ακόμη και στον ύπνο. Το άτομο διακατέχεται από ένα μόνιμο αίσθημα ενός επικείμενου κακού, το οποίο στη συνέχεια πυροδοτεί και τις επόμενες κρίσεις πανικού.
Στις γυναίκες η πάθηση είναι δύο έως τρεις φορές συχνότερη σε σύγκριση με τους άνδρες, γεγονός που ισχύει και για τα Αυτοάνοσα Ρευματικά Νοσήματα.
Τι έλεγε ο Ιπποκράτης για τα Αυτοάνοσα νοσήματα
Ο Ιπποκράτης έλεγε «ότι κάθε ασθένεια ξεκινά πρώτα από την ψυχή και μετά εκδηλώνεται στο σώμα». Από τότε υπάρχουν πληθώρα ερευνών από τις επιστήμες της ψυχολογίας και της νευροψυχολογίας. Αυτές βγάζουν στο φως τη δύναμη που έχουν οι σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας πάνω στο σώμα μας και έρχονται με κάποιο τρόπο να επιβεβαιώσουν την Ιπποκρατική θεώρηση των πραγμάτων.
Tα τελευταία χρόνια, οι επιστήμονες ανακάλυψαν μερικές ενδιαφέρουσες συνδέσεις μεταξύ της ανοσίας και του νου. Ένα από τα μόρια σηματοδότησης του ανοσοποιητικού συστήματος, ή κυτοκίνες, που μεσολαβεί σε αυτούς τους δεσμούς ονομάζεται ιντερλευκίνη-17a (IL-17a).
Στους ανθρώπους, οι ερευνητές έχουν επίσης συνδέσει το μόριο με την ανθεκτική στη θεραπεία κατάθλιψη.
Αυτοάνοσα νοσήματα: Όταν το στόμα δεν μιλά…
Όταν το στόμα δε μιλά, αναλαμβάνει να μιλήσει το σώμα και κάποιες φορές με τρόπο σφοδρό. Η αλληλεπίδραση εγκεφάλου-ανοσοποιητικού συστήματος είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της ομοιόστασης και θα βοηθούσε στην κατανόηση των διαφόρων νευροψυχιατρικών εκδηλώσεων.
Στα Αυτοάνοσα Ρευματικά Νοσήματα οι διαταραχές του Ψυχισμού – ιδίως αν το νόσημα δεν αντιμετωπιζεται επαρκώς, ανάλογα επίσης με το ψυχικό Υπόστρωμα του ασθενούς, οι κρίσεις Πανικού είναι πολύ συχνές. Ο θεράπων Ρευματολόγος απαιτείται να είναι ευαισθητοποιημένος και να μπορεί να αντιληφθεί την ψυχοσύνθεση του ασθενούς τον οποίο έχει αναλάβει.
Πρόληψη – Αντιμετώπιση
Η μόνη ουσιαστική προληπτική αντιμετώπιση είναι η έγκαιρη Ψυχοθεραπεία από
ειδικό. Ένα πρόβλημα που παραμένει, δίνει διαφορετικά και ποικίλα συμπτώματα – φαινομενικά μη σχετιζόμενα με κάποια μελλοντική κρίση πανικού! Και πολλές φορές υποδύεται την συμπτωματολογία του υποκείμενου Αυτοάνοσου Ρευματικού Νοσήματος.
Θεραπεία – Λύση του Προβλήματος
Οι κρίσεις πανικού αντιμετωπίζονται στις περισσότερες περιπτώσεις: μόνο με Ατομική Ψυχοθεραπεία (μέσω Ψυχοδυναμικής – Ψυχαναλυτικής, Συνθετικής Προσέγγισης), χωρίς φαρμακευτική αγωγή, ή σε άλλες περιπτώσεις, διττά, με ψυχοθεραπεία και με παράλληλη
χορήγηση φαρμάκων, κατά την εκτίμηση συνεργαζόμενου ψυχοθεραπευτή ή ψυχιάτρου.
Συμπερασματικά
Η αυξανόμενη γνώση σχετικά με την πιθανή εμπλοκή φλεγμονωδών διεργασιών σε ψυχικές διαταραχές και οι συσχετίσεις που βρίσκονται μεταξύ αυτοανοσίας και ψυχωσικών διαταραχών μπορούν να βοηθήσουν το διευρυνόμενο πεδίο της ανοσοψυχιατρικής και να έχουν αντίκτυπο στην έκβαση των ασθενών.
