Με αφορμή την τελευταία φράση στη στήλη Say Yes …to Self Defense του αγαπητού δασκάλου Γιώργου Αναγνωστάκου, ότι “στο παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας, είχε μερίδιο ευθύνης και εκείνη, καθώς ο λύκος πάντα λύκος ήταν”, θέλω να σταθώ στο πόσο πολύ έχει αλλάξει η αντίληψη της αυτοάμυνας τα τελευταία χρόνια!
Γίνεται μεγάλη προσπάθεια η αυτοάμυνα να έχει χαρακτήρα αποφυγής περιστατικών, παρά αντιμετώπισή τους. Μια λακ μαλλιών, ένα σιδερένιο μπρελόκ, ακόμα και μία σφυρίχτρα μπορεί να αποτελέσουν κρίσιμα εφόδια σε περίπτωση που κάποιος κληθεί να αντιμετωπίσει μία σωματική επίθεση.
Οι περισσότεροι εκπαιδευτές πλέον δίνουν βαρύτητα στην κοινή λογική και στον γρήγορο τρόπο σκέψης – αντίδρασης (mindset).
Ίσως αυτή τη στιγμή να μην υπήρχε παραμύθι να βασίσουμε το σημερινό editorial, αν η Κοκκινοσκουφίτσα είχε ακούσει τη μαμά της και δεν έκοβε δρόμο μέσα από το δάσος με συνέπεια να μοιραστεί όλες αυτές τις πληροφορίες με τον λύκο, που σκοπός του ήταν να την ξεγελάσει και τελικά να την ΄΄φάει΄΄ παρέα με τη γιαγιά της.
Σ’ έναν κόσμο γεμάτο λύκους γίνε, είτε ο κυνηγός, είτε η “ψυλλιασμένη” εκδοχή της σύγχρονης Κοκκινοσκουφίτσας που αποφεύγει τις κακοτοπιές, ώστε να μην υπάρχει καμία δυσάρεστη ιστορία να διηγηθείς…
Η πληροφόρηση υπάρχει παντού και αν τη χρησιμοποιήσεις σωστά γίνεται γνώση. Και η γνώση είναι δύναμη που πρέπει να την αξιοποιήσεις…
