Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος… αναγνωρίζει ποτέ τι του προσφέρεται. Επιπλέον, δεν εκφράζει την ευγνωμοσύνη του με λόγια ή με πράξεις.
Οι άνθρωποι που είναι αχάριστοι συνήθως θεωρούν ως υποχρέωση του άλλου να συμπάσχουν μαζί τους, να είναι “η πλάτη” που θα στηρίζονται, πιστεύοντας ότι τους το χρωστάνε. Επιπλέον, τα αχάριστα άτομα διακατέχονται από ζηλοφθονία, και ζηλευουν τον ευεργέτη τους. Οι ίδιοι πιστεύουν ότι ζουν σε μία ουτοπία, και οτι η ζωή, οι άνθρωποι τους χρωστούν σανίδες σωτηρίας. Αυτό δυστυχώς, τους κάνει να έχουν μια ανταγωνιστική συμπεριφορά, φορτωμένη με κόμπλεξ και θυμό χωρίς ρίζα.
Η αγνωμοσύνη σε αυτή την περίπτωση είναι γνώμονας και έτσι ο ευεργετημένος φέρεται και άγεται εχθρικά προς τον ευεργέτη του.
Γιατί όμως οι ευεργεθέντες καταλήγουν και αχάριστοι;
Αυτό που αντιλαμβάνομαι μέσα από πολλά έτη προσωπικής βοήθειας σε πολλά επίπεδα είναι ότι όσο περισσότερα δίνεις, τόσο πιο πολύ θυμώνεις τους παραλήπτες. Ενώ παίρνουν, παράλληλα εξαγριώνονται καθώς αισθάνονται υποβαθμισμένοι. Υπάρχει μία φράση που λέει: Το χέρι που σε ταΐζει, ποτέ μην το δαγκώσεις.
Στην περίπτωση των ευεργεθητέντων συνήθως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ποτέ δεν θα νιώσουν ευγνώμονες για τις παροχές που έχουν λάβει.
Από την άλλη, ο άνθρωπος που στέκεται αρωγός βοηθείας, δεν αναμένει ανταπόδοση αλλά γεμίζει διαθέτοντας ανθρώπινα ένα χέρι βοηθείας. Γιατί το καλύτεορ δώρο που μπορεί να λάβει είναι απλά ένα χαμόγελο.
Προφανώς, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, και δεν θα ήταν δίκαιο να μην λαμβάνουν βοήθεια όλοι εκείνοι που πραγματικά το χρειάζονται. Η δική μας δουλειά είναι να αντιλαμβανόμαστε ποιοι άνθρωποι ξέρουν τι είναι εκτίμηση, νοιάξιμο και αγάπη.
Ποιος όμως είναι ο ορθός τρόπος αναγνώρισης; Ένας πολύ απλός τρόπος είναι ότι ο αχάριστος άνθρωπος δεν θα σταματήσει να ζητά. Η μία φορά θα είναι λίγη, και από τη στιγμή που θα του δοθεί αρκετές φορές βοήθεια, δεν θα σταματήσει μέχρι να σας ρουφήξει ό,τι έχετε.
Το ένστικτό σας επιπλέον θα σταθεί οδηγός στο να καταλάβετε πότε πρέπει να σταματήσετε να παράσχετε βοήθεια σε αγνώμονες και αχάριστους ανθρώπους.
Φροντίστε να ευεργετείτε την ψυχή σας, διαθέτετε βοήθεια σε πραγματικούς φίλους – ανθρώπους.
