Η Ρευματολογία (ετυμολογικά προέρχεται από την ελληνική λέξη ῥεῦμα, που υποδηλώνει ροή) είναι κλάδος της ιατρικής αφιερωμένος στη διάγνωση και θεραπεία των ρευματικών παθήσεων.
Ταξινόμηση Ρευματικών παθήσεων
– ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΕΙΣ ΡΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
– ΑΥΤΟΑΝΟΣΕΣ
– ΕΚΦΥΛΙΣΤΙΚΕΣ /ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
– ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Φλεγμονώδεις ΡΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
– Ρευματοειδής αρθρίτιδα
– Νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα (ΝΙΑ)
– Σπονδυλοαρθροπάθειες
– Αγκυλωτική σπονδυλίτιδα
– Αντιδραστική αρθρίτιδα
– Ψωριασική Αρθρίτιδα
– Κρυσταλλικές αρθροπάθειες
– ουρική αρθρίτιδα,
– ψευδοουρική αρθρίτιδα
– Σηπτική αρθρίτιδα
– Εντεροπαθητικές αρθροπάθειες (ν. Crohn /
Ελκώδης Κολίτιδα)
Αυτοάνοσες Ρευματικές Παθήσεις systemic autoimmune diseases “collagen vascular diseases” / “connective tissue diseases“
– Ρευματοειδής αρθρίτιδα- Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος
– Σύνδρομο Sjogren
– Σκληρόδερμα (συστηματική σκλήρυνση)
– Πολυμυοσίτιδα
– Δερματομυοσίτιδα
– Μικτή νόσος του συνδετικού ιστού
– Αγγειίτιδες
Ποιοι είναι οι πιο συνηθισμένοι λόγοι για να επισκεφτείτε έναν ρευματολόγο;
Οι Ρευματικές παθήσεις μπορεί να επηρεάσουν όργανα και περιοχές σε όλο το σώμα, οδηγώντας σε μια ποικιλία συμπτωμάτων.
Αποτελούν λοιπόν ένα μεγάλο φάσμα καταστάσεων που μπορεί να επηρεάσουν διαφορετικά συστήματα οργάνων, συμπεριλαμβανομένου του Μυοσκελετικού συστήματος, του Δέρματος, των Νεφρών, των Πνευμόνων, του Νευρικού συστήματος και πολλά άλλα – με τις αρθρώσεις να επηρεάζονται συχνότερα.
Οι αρθραλγίες και οι μυαλγίες αποτελούν αρκετά συχνά συμπτώματα.
Το πιο σύνηθες σύμπτωμα που παραπέμπει σε Ρευματολόγο είναι η δυσκαμψία – κυρίως Πρωινή -που δεν υποχωρεί μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Άλλα συνήθη συμπτώματα των Συστηματικών Ρευματικών Αυτοάνοσων καταστάσεων περιλαμβάνουν:
– Πόνος, δυσκαμψία ή οίδημα σε περισσότερες από μία αρθρώσεις
– Κούραση
– Γενικευμένη αδυναμία
– Δερματικά εξανθήματα ή βλάβες
– Απώλεια μαλλιών κ.ά….
Ο ασθενής πολλές φορές έχει οικογενειακό ιστορικό ρευματικών παθήσεων. Τα συμπτώματα των Α.Ρ.Ν. συνήθως παρουσιάζουν μία “κυματοειδή πορεία”, γεγονός που εφησυχάζει εσφαλμένα τόσο τον ασθενή όσο και τους ιατρούς – κυρίως άλλων ειδικοτήτων στους οποίους μπορεί να απευθυνθεί αρχικά ο ασθενής.
Οι περισσότερες συστηματικές αυτοάνοσες παθήσεις σχετίζονται με αυξημένους δείκτες φλεγμονής. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, η αιτία των συστηματικών συμπτωμάτων δεν μπορεί πάντα να εντοπιστεί μέσω της εξέτασης αίματος, διότι τις περισσότερες φορές – κυρίως στα αρχικά στάδια της νόσου – οι εξετάσεις είναι φυσιολογικές.
Η λήψη ενός σωστού ΙΣΤΟΡΙΚΟY και η σωστή ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ τις περισσότερες φορές κατευθύνει τον Ρευματολόγο και έτσι γίνεται η σωστή Διάγνωση και θεραπεία έγκαιρα.
Η διαφορική διάγνωση της ρευματικής νόσου μπορεί να φαίνεται περίπλοκη στην αρχή.
Η πιο κοινή φλεγμονώδης αρθρίτιδα που προσβάλλει πολλές αρθρώσεις είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα (ΡΑ). Οι περισσότερες περιπτώσεις μη φλεγμονώδους αρθρίτιδας, είτε μονοαρθρικής είτε πολυαρθρικής, σχετίζονται με την οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ).
Αντίθετα, οι αρθραλγίες (μη φλεγμονή της άρθρωσης) μπορεί να είναι περιφερειακές ή γενικευμένες, αλλά δεν υπάρχει εμφανής φλεγμονή των αρθρώσεων ή των
μαλακών ιστών. Παραδείγματα εστιακών αρθραλγιών περιλαμβάνουν πολλούς τύπους τενοντίτιδας, θυλακίτιδας και μυϊκής καταπόνησης. Η ινομυαλγία είναι ο πιο συχνός ευρέως διαδεδομένος πόνος στους μαλακούς ιστούς.
Πώς αντιμετωπίζει ο ρευματολόγος την αρθρίτιδα και άλλες αυτοάνοσες παθήσεις;
Ο πρωταρχικός στόχος της θεραπείας είναι η τροποποίηση της υπερβολικής δραστηριότητας του ανοσοποιητικού συστήματος προκειμένου να μειωθεί η φλεγμονή που προκαλείται.
«Τα ανοσοτροποποιητικά φάρμακα και τα στεροειδή είναι η βάση για την αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων».
Όσον αφορά την θεραπεία των νοσημάτων αυτών, ξεκινώντας από τη δεκαετία του 2000, η ενσωμάτωση βιοφαρμακευτικών φαρμάκων (τα οποία περιλαμβάνουν αναστολείς του TNF-άλφα, ορισμένες ιντερλευκίνες και τη σηματοδοτική οδό JAK-STAT) στην περίθαλψη είναι μια από τις ύψιστες εξελίξεις στη σύγχρονη ρευματολογία.
Συμπερασματικά
Στην Ρευματολογία πρέπει να εφαρμόζεται ο κανόνας: “ΔΕΝ ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΜΕ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
αλλά τον ΑΣΘΕΝΗ”.
