Μπροστά στους θαλασσοδαρμένους βράχους, στα ράχτα, όπως τους έλεγαν στην ντοπιολαλιά, εκεί βρέθηκε πνιγμένος ένας νεαρός άντρας. Ανεξιχνίαστο έμενε το φονικό και ο κόσμος τελικά στη γυναίκα του το έριξε το κρίμα. Χρόνια αργότερα, ανίδεη για την κατάρα που βάραινε τη γενιά της, ήρθε στο νησί η εγγονή της «φόνισσας». Και εδώ την περίμενε ο Έρωτας. Η αποκάλυψη όμως που ακολούθησε ήταν φοβερή: «Η γιαγιά μου φόνισσα!». Την συντάραξε. Και τον έρωτα προδοσία τον έκανε να μοιάζει. Παγίδα της μοίρας της τον είπε. Τον αποκήρυξε. Και ας την πονούσε. Τέτοιος έρωτας… Εκτός κι αν…
