Καλημέρα SayYesser!!!
Να βγάζετε από τη μέση αυτούς που σας θέλουν στην άκρη. Όχι με κακία. Όχι με φασαρία. Απλώς με σαφήνεια. Με εκείνη τη γλυκιά, εσωτερική σιγουριά που λέει: «Ξέρω ποιος είμαι. Και δεν θα το ξεχάσω για χατίρι σου.»
Ξέρεις τι γίνεται; Κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν να λάμψεις. Θέλουν να κάθεσαι εκεί, στην ακρούλα, να μη μιλάς πολύ, να μην ενοχλείς, να μη θυμίζεις στους άλλους ότι αξίζουν περισσότερα. Γιατί όταν εσύ σηκώνεσαι όρθιος, θυμίζεις στους υπόλοιπους τι σημαίνει να έχεις φτερά. Και αυτό, για κάποιους, είναι απειλή.
Οπότε όχι. Δεν θα καθίσεις στην άκρη για να νιώσουν οι άλλοι καλύτερα. Δεν θα μικρύνεις τον εαυτό σου για να χωρέσεις σε στενά μυαλά και κοντόφθαλμα όρια. Δεν θα βάζεις παύση στα όνειρά σου για να μην ενοχλήσεις αυτούς που δεν τόλμησαν ποτέ να ονειρευτούν.
Η ζωή δεν είναι για να “μην ενοχλείς”. Είναι για να προχωράς, να ανθίζεις, να κάνεις λάθη, να πέφτεις, να ξανασηκώνεσαι και να λες: «Εδώ είμαι. Και δεν θα κρυφτώ για κανέναν.»
Tip of the Day: Όποιος σε αγαπάει, σε θέλει στο κέντρο. Όχι στην άκρη.
Εξάλλου εσύ δεν φτιάχτηκες για να κάθεσαι ήσυχος. Φτιάχτηκες για να λάμπεις.
Και 3 συμβουλές με αγάπη:
1) Ξεκίνα να διακρίνεις ποιοι σε χειροκροτούν επειδή σε αγαπούν και ποιοι απλώς επειδή δεν σε θεωρούν απειλή. Είναι λεπτή η γραμμή — αλλά κάνει όλη τη διαφορά. Μη χαρίζεις το κέντρο σου σε ανθρώπους που δεν αντέχουν ούτε το φως σου ούτε τη σκιά σου.
2)Μη φοβάσαι να πεις “όχι” σε όσους σε θεωρούν δεδομένο. Να σε τρομάζει περισσότερο το να λες “ναι” σε μια ζωή που δεν σε χωράει. Ειδικά όταν αυτή η ζωή είναι ραμμένη στα μέτρα κάποιου άλλου.
3)Έχεις δικαίωμα να σηκώνεσαι από τραπέζια που δεν υπάρχει χώρος για σένα. Όχι από θυμό — από αυτοσεβασμό. Γιατί η σιωπή σου δεν πρέπει να μεταφράζεται ως συγκατάθεση. Και η καλοσύνη σου, όχι ως αδυναμία.
