Καλημέρα SayYesser!!!
Η ζωή είναι σαν φωτογραφία. Αν χαμογελάς, θα βγει καλύτερη.
Μπορεί να ακούγεται σαν από εκείνες τις ρηχές ατάκες που βλέπεις τυπωμένες σε φλιτζάνια ή μαξιλάρια, αλλά σκέψου το λίγο: πόσες φορές δεν είδες μια φωτογραφία σου και σκέφτηκες «εκείνη τη μέρα δεν ένιωθα καλά» — κι όμως, φαίνεσαι να λάμπεις; Ή το αντίθετο, μια μέρα που όλα έδειχναν τέλεια, αλλά στο βλέμμα σου κάτι λείπει;
Η φωτογραφία, όπως και η ζωή, δεν δείχνει πάντα αυτό που φαίνεται. Την ομορφιά τη φτιάχνει η πρόθεση, όχι οι συνθήκες.
Κάθε μέρα, κάποιος πατάει το “κλικ” στη ζωή μας. Μπορεί να είναι μια κουβέντα, ένα mail που δεν περιμέναμε, ένα βλέμμα από εκείνα που σε γειώνουν ή σε απογειώνουν. Και κάπως έτσι, γράφονται τα καρέ που θα θυμόμαστε. Όμως, το αν θα βγει η φωτογραφία όμορφη ή όχι, εξαρτάται από εμάς. Όχι από το φως, ούτε από το φόντο. Από το χαμόγελο. Από εκείνη την εσωτερική συμφωνία που λες στον εαυτό σου: «Εντάξει, ό,τι κι αν γίνει σήμερα, θα το αντιμετωπίσω με φως».
Κι όταν λέμε χαμόγελο, δεν εννοούμε εκείνο το ψεύτικο, που πονάει τα μάγουλα. Μιλάμε για το άλλο — το λίγο σπασμένο, το λίγο κουρασμένο, το αληθινό. Το χαμόγελο που μοιάζει με ψίθυρο “το ‘χεις”. Εκείνο που βγαίνει όταν έχεις περάσει από βροχή, αλλά αποφασίζεις να συνεχίσεις να κοιτάς τον ουρανό.
Αν η ζωή είναι φωτογραφία, τότε δεν είμαστε απλώς το θέμα — είμαστε και ο φωτογράφος. Εμείς επιλέγουμε τη γωνία, το φως, τη στιγμή. Κι αν η μέρα βγήκε θαμπή, δεν πειράζει. Θα τη βελτιώσουμε στο επόμενο καρέ. Γιατί, στο τέλος, δεν μετράει πόσες φωτογραφίες βγήκαν τέλειες, αλλά πόσες είχαν ψυχή.
Tip of the Day: Όταν όλα μοιάζουν μουντά, βρες κάτι μικρό που σου φτιάχνει τη διάθεση — ένα τραγούδι, έναν περίπατο, ένα χαμόγελο σε καθρέφτη. Είναι το προσωπικό σου “φλας”· αυτό που φωτίζει και την πιο δύσκολη μέρα.
