Οι σύγχρονοι εργοδότες αλλά και οι συνεργάτες μας αναγνωρίζουν τη “νοοτροπία ανάπτυξης” ως την πιο σημαντική δεξιότητα που πρέπει να έχουμε. Τώρα περισσότερο από ποτέ η ανάγκη να την καλλιεργήσουμε είναι επιτακτική.
Γιατί; Γιατί σήμερα οι προκλήσεις είναι τόσο πολλές που οι περισσότεροι δυσκολευόμαστε να τις διαχειριστούμε. Και εδώ μπαίνει η ιδέα της “νοοτροπίας ανάπτυξης” – η πεποίθηση ότι οι εργαζόμενοι είναι ικανοί να βελτιώσουν ενεργά τις ικανότητές τους, αντί να είναι εγγενώς ικανοί ή ανίκανοι να ολοκληρώσουν ορισμένες εργασίες.
Θα νικήσει ο φόβος;
Η νοοτροπία “μπορώ να το κάνω” μπορεί να είναι πιο δύσκολο να αξιοποιηθεί από όσο νομίζουμε. Γιατί σημαίνει ότι είμαστε έτοιμοι να αγκαλιάσουμε τις δυσκολίες και να υπερπηδήσουμε τα εμπόδια, να μαθαίνουμε από την κριτική και να επιμένουμε όταν τα πράγματα δεν είναι όπως περιμέναμε.
Ακόμα κι αν πιστεύουμε ότι αξίζει η επιμονή μας, στην πράξη, οι αμφιβολίες και οι φόβοι ενδέχεται να κυριαρχήσουν. “Είμαστε προγραμματισμένοι να πιστεύουμε τα συναισθήματά μας”, σύμφωνα με την Elaine Elliott-Moskwa, ψυχολόγο και συγγραφέα του The Growth Mindset Workbook.
Στο επίκεντρο της νοοτροπίας ανάπτυξης είναι το να εκπαιδευτούμε στο να ξεπερνάμε τα συναισθήματα ανικανότητας ή ανεπάρκειας μπροστά στα εμπόδια και αντ’ αυτού να αναγνωρίζουμε μια ευκαιρία για μάθηση. Οι εργαζόμενοι με νοοτροπία ανάπτυξης μπορούν να αξιοποιήσουν ένα χρήσιμο σύνολο δεξιοτήτων για να διαχειριστούν το άγχος και να δημιουργήσουν υποστηρικτικές σχέσεις με τους συναδέλφους τους.
Τι γίνεται με την αποτυχία;
Πολλά ερωτήματα μας κατακλύζουν όπως…”Κι αν δεν τα καταφέρω;”, “Αν αποτύχω;”Τα άτομα με νοοτροπία ανάπτυξης δεν ερμηνεύουν τα απροσπέλαστα εμπόδια ως προσωπικές αποτυχίες, αλλά αναγνωρίζουν την ανάγκη βελτίωσης. Και φυσικά πιστεύουν ότι είναι ικανοί για μια τέτοια βελτίωση και είναι σε θέση να αναλύουν τις προκλήσεις σε επιτεύξιμα βήματα! Ας προσπαθήσουμε λοιπόν βήμα βήμα να γινόμαστε κάθε φορά καλύτεροι!
info
Η νοοτροπία ανάπτυξης πρωτοεμφανίστηκε το 1988 ως θεωρία που σχετίζεται με την εκπαίδευση. Η ιδέα ήταν ότι η στάση των μαθητών απέναντι σε μια πρόκληση, παρά η έμφυτη ικανότητά τους, ήταν καθοριστικός παράγοντας για την επιτυχία.
