H «Λέσχη Eλπιδοφόρας Γραφής» ήταν η αφορμή για τη συνέντευξη που ακολουθεί. Ας γνωρίσουμε τον συγγραφέα Πάνο Αντωνόπουλο…
Στη «Λέσχη Ελπιδοφόρας Γραφής» ο Σάμης Αντωνίου προσπαθεί να πραγματοποιήσει το όνειρό του, να εκδώσει το βιβλίο του, κάτι που γίνεται με έναν ανορθόδοξο τρόπο που τον μεταλλάσει! Μιλήστε μας γι’ αυτό. Πώς θα περιγράφατε τον ήρωά σας ως αναγνώστης και πώς ως δημιουργός του;
Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσω τον κόσμο που δημιούργησα στη «Λέσχη Ελπιδοφόρας Γραφής» ως αναγνώστης. Νομίζω ότι το ιδανικό θα ήταν να εντυπωθούν στη σκέψη αυτού που θα διαβάσει το βιβλίο, τα μηνύματα που θέλω ως δημιουργός να μεταφέρω μέσα από αυτό.
Να πάμε λίγο στη δική σας ιστορία αναφορικά με τη συγγραφή… Πότε γεννήθηκε
η επιθυμία να γράψετε;
Πάντα με γοήτευε η ιδέα της δημιουργίας ενός νέου σύμπαντος. Γύρω στην ηλικία των 12 είχα ήδη γράψει ένα αυτοτελές παραμύθι με στιλό, στο κλασικό σχολικό μπλε τετράδιο της εποχής μου. Υποθέτω λοιπόν ότι ήταν μια επιθυμία, η οποία γεννήθηκε μόλις μετά τα πρώτα αναγνώσματά μου.
Το θεατρικό έργο σας «Το ελάφι» βραβεύτηκε από την Ένωση Ελλήνων Σεναριογράφων και το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Πρωταγωνίστριες είναι δύο γυναίκες που ξαφνικά βρίσκονται μόνες τους. Η θέα ενός ελαφιού τους θυμίζει την αξία της ελπίδας και της υπομονής. Θεωρείτε ότι πρόκειται για υποτιμημένες αξίες στην εποχή μας;
Δε θέλω να πιστέψω ότι οι έννοιες της ελπίδας και της υπομονής είναι υποτιμημένες. Αντίθετα, νομίζω ότι η ελπίδα θρέφει την υπομονή και σε δύσκολες εποχές είναι μια παρηγοριά, ένα λιμάνι.
Ας παίξουμε το παιχνίδι της γρήγορης απάντησης…
Το πιο υποτιμημένο συναίσθημα θεωρείται πως είναι… η αποδοχή.
Το χρώμα που κυριαρχεί τώρα στη ζωή σας είναι το… λευκό.
Ο αγαπημένος συγγραφέας της παιδικής σας ηλικίας… Ο Κάρολος Ντίκενς.
Η ταινία που είδατε πρόσφατα και σας άρεσε πολύ είναι… «Πόνος και δόξα» του
Αλμοδοβάρ.
Το soundtrack της ζωής σας αυτό το διάστημα είναι… αυτό της παράστασης του
Εθνικού θεάτρου «Τα φώτα της πόλης», η μαγική μουσική του Θοδωρή Οικονόμου,
οι στίχοι – ποιήματα του Σταύρου Σταύρου και η μοναδική φωνή της Σαβίνας
Γιαννάτου.
Θα θέλαμε να μοιραστείτε μαζί μας ένα όνειρο ή έναν στόχο σας για τη χρονιά που μόλις ξεκίνησε.
Εύχομαι η κάθε μέρα να είναι μια ευκαιρία για προσωπική βελτίωση.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ο νεαρός Σάμης Αντωνίου προσπαθεί να εκδώσει το πρώτο του βιβλίο. Το όνειρό του αναλαμβάνει να πραγματοποιήσει ένας – όχι τόσο συνηθισμένος – εκδοτικός οίκος, με τον απαράβατο όρο εκείνος να εκπληρώσει μια σειρά αποστολών, για να αποδείξει ότι αξίζει την εμπιστοσύνη που δείχνουν στο πρόσωπό του. Ο επίδοξος συγγραφέας σιγά σιγά μεταλλάσσεται σε έναν μαχητή ανθρωπιστικών ιδεών με οδηγό τα ιδανικά μεγάλων λογοτεχνών. Κι ενώ οι σειρήνες του πολέμου δεν έχουν σιγήσει ακόμη και η ανθρωπότητα οδηγείται σε νέα μονοπάτια, ο Σάμης Αντωνίου παλεύει για ένα καλύτερο αύριο με όπλο την πένα του. Ο ήρωας ονειρεύεται ένα μέλλον όπου οι άνθρωποι – τα σημερινά παιδιά – θα οικοδομήσουν απερίσπαστοι μια νέα πραγματικότητα και η αγάπη θα κερδίσει επιτέλους το χαμένο έδαφος.
