Η Θάλεια Αντωνιάδη από μικρή πλημμυριζόταν από ιστορίες… και ευτυχώς κάποια στιγμή αποφάσισε να τις μοιραστεί με το ευρύ κοινό. Με αφορμή την τελευταία της ιστορία, το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο της, «Αλκήεσσα», παραχώρησε συνέντευξη στο Say Yes to the Press.
Το νέο σας βιβλίο, «Αλκήεσσα», είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα με καταιγιστική πλοκή. Μιλήστε μας γι’ αυτό. Πώς το εμπνευστήκατε;
Κατ’ αρχή να σας ευχαριστήσω που μου δίνετε την ευκαιρία να σας μιλήσω για το
καινούριο μου βιβλίο, την «Αλκήεσσα». Ήταν δύο οι ιδέες που μου είχαν έρθει γι’ αυτό: από τη μια, η ιστορική πληροφορία για την καταστροφή της Θήβας που ήταν το κέντρο της
παραγωγής μεταξιού στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μέχρι το 1147 μ.Χ. που
καταστράφηκε από την τέταρτη επιδρομή των Νορμανδών της Σικελίας. Πληροφορία που μου
προκάλεσε μεγάλη εντύπωση, καθώς δεν είναι ιδιαίτερη γνωστή, αν και πάρα πολύ
σημαντική. Από την άλλη, η ελληνική ταυτότητα που δεν κληρονομείται μέσω γεννήσεων,
αλλά μέσω πνεύματος. Αυτές οι δύο ιδέες ήρθαν και «παντρεύτηκαν» στην «Αλκήεσσα».
Μια φράση από το βιβλίο που έρχεται συχνά στο μυαλό σας είναι…
Δεν είναι μόνο μία! Πρόχειρα όμως, θα απαντήσω «κράτα στην καρδιά σου ένα
πράσινο δέντρο και θα έρθει ένα πουλί να τραγουδήσει», μια αραβική παροιμία που την λέει
στην Αλκήεσσα ένας Βέρβερος, ο Χακίμ.
Το πρώτο σας βιβλίο «Ο φόβος που φτιάχνει τους θεούς» εκδόθηκε το 1994 και έχετε ένα πλούσιο συγγραφικό έργο. Τι σας ώθησε στη συγγραφή και τι έχετε αποκομίσει στο πέρασμα του χρόνου;
Δεν θα ήθελα να πω το κλισέ «από μικρό παιδί», αλλά ουσιαστικά αυτό συνέβη. Ήμουν πλημμυρισμένη από ιστορίες, τις οποίες αφηγούμουν αρχικά μέχρι να αποφασίσω να
τις γράψω. Η συγγραφή αποδείχθηκε δύσκολος άθλος: έπρεπε να υπηρετώ σωστά την
γλώσσα, να μεταφέρω με ακρίβεια (όσο γίνεται) αυτά που το κεφάλι κι η καρδιά μου γεννούσε ώστε να γίνονται κατανοητά, να προσπαθώ να ζωντανεύω τους χαρακτήρες και να μην τους κάνω απλά ‘χάρτινους’. Κάθε βιβλίο διαβάστηκε και διορθώθηκε άπειρες φορές και κάθε φορά που τα ξαναδιαβάζω και πάλι βρίσκω πράγματα που θα ήθελαν διόρθωμα, όμως αυτό κάνει την συγγραφή συσσίφεια. Στο κάτω κάτω, ατελείς είμαστε. Έχω αποκομίσει μεγάλη ικανοποίηση από την συγγραφή τους, και κυρίως, ανακούφιση. Μια ιστορία κατάφερε να βρει την διέξοδό της από μέσα μου. Καιρός για την επόμενη.
Η δημιουργία ενός βιβλίου είναι μια μαγική διαδικασία. Ποια φάση της σας γοητεύει
περισσότερο;
Από την στιγμή της σύλληψης της ιδέας μέχρι την καταγραφή της, την διόρθωσή
της και το τύπωμά της σε βιβλίο, είναι πραγματικά μια μαγική διαδικασία, έχετε δίκιο. Όλες οι
φάσεις της με γοητεύουν εξίσου, ξεχωρίζω όμως την στιγμή που παίρνω την ιδέα μου
τυπωμένο βιβλίο. Έτσι ξέρω ότι και άλλοι θα μοιραστούν μαζί μου το ταξίδι και ίσως
αποκομίσουν πράγματα που ούτε καν φαντάστηκα γράφοντάς το. Σε παρουσίαση άλλου
βιβλίου μου έτυχε κι αυτό και με εξέπληξε ευχάριστα. Ο αναγνώστης πάντα πάει το βιβλίο
παραπέρα.
Κλείνοντας, θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας ένα όνειρό σας;
Ναι, βέβαια! Θέλω το επόμενο βιβλίο μου να με υποχρεώσει να ανεβάσω τον πήχη!
