Η ιδέα του KINTSUGI και η τελειότητα της ατέλειας

Καλημέρα SayYesser!!!

Η κρίση σε οποιαδηποτε σχέση αργά ή γρήγορα είναι μονόδρομος. Είναι το σημείο καμπής που τα πάντα μπορούν να συμβούν. Όμως ευτυχώς δεν προκύπτουν όλες οι κρίσεις για κακό, ίσα ίσα που μία ανακατωσούρα -ένα αδιέξοδο ίσως, μπορεί να είναι μια ευκαιρία για θετική αλλαγή και ανάπτυξη. Το να αγκαλιάσεις και να ασχοληθείς με την αλλαγή είναι δύσκολο, όμως το να εγκαταλείψεις την αγάπη μπορεί να είναι χειρότερο. Μπορεί να υπάρχει μεγάλος φόβος και είναι φυσιολογικό, αλλά η εμπειρία του “σπασίματος”, της ρήξης μπορεί να ρίξει φως σε αυτό που δεν είχε γίνει κατανοητό προηγουμένως.

Μετά τη ρήξη, η επικοινωνία είναι μονόδρομος και ίσως η μόνη πιθανή θεραπεία. Όπως έλεγε και ο Leonard Cohen, υπάρχει μια ρωγμή σε όλα. Έτσι μπαίνει το φως….
Με την κατανόηση λοιπόν ξαναμαζεύουμε τα σπασμένα και τότε -μόνο τότε, μπορεί να δημιουργηθεί μια σχέση που είναι ασφαλής, βαθύτερη και πιο ανθεκτική από αυτή που υπήρχε προηγουμένως. Οι αντιξοότητες μιας δεσμευμένης σχέσης αναγνωρίζονται και, κυρίως, το κακό δεν αποκηρύσσεται αλλά απορρίπτεται και καταστέλλεται.

Tip of the Day: Το ιαπωνικό «Kintsugi» σημαίνει «χρυσή επισκευή» ή «ένωση με χρυσό». Είναι η ιαπωνική μορφή τέχνης για την επισκευή συνηθισμένων σπασμένων αγγείων με “ραφές” από πολύτιμα μέταλλα όπως ο χρυσός.

Στην τεχνική αυτή όχι μόνο δεν γίνεται προσπάθεια να κρυφτεί η ζημιά, αλλά η επισκευή τονίζεται και φωτίζεται κυριολεκτικά…  Αποτέλεσμα; Το κεραμικό είναι, στην πραγματικότητα, πιο όμορφο μετά την επισκευή. Έτσι αντί να να πετάξεις το κατεστραμμένο αντικείμενο ή να προσπαθήσεις να συγκαλύψεις ή να ελαχιστοποιήσεις το σπάσιμο, με αγάπη, υπομονή και φροντίδα μπορείς να το μετατρέψεις σε έργο τέχνης. Το Kintsugi είναι ένας τρόπος αναγνώρισης της ιστορίας και της φθοράς ενός καθημερινού αντικειμένου. Η επισκευή απαιτεί χρόνο, δεν μπορεί να γίνει βιαστικά και πραγματοποιείται με μεγάλο σεβασμό, προσοχή – και το αποτέλεσμα είναι όμορφο. Έτσι ακριβως είναι και οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους, ραγίζουν, σπάνε όμως αν κατορθώσουμε να πετάξουμε από πάνω μας τις προσδοκίες της «τελειότητας» θα ανακαλύψουμε πως με συγχώρεση, αποδοχή και συμπόνοια θα μπορέσουμε να επαναφέρουμε το δικό μας «Kintsugi», προσπερνώντας τις ατέλειές του και τονίζοντας τα σημάδια που του άφησε η ζωή στο πέρασμά της.